Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
De duisternis bedekte het aardrijk, bij wijlen vervangen door de schrikverwekkende verlichting van het weêrlicht: groote plassen, waarin de nederstortende regen blinkende waterbellen vormde, en witte hoopen hagelsteenen vulden in een oogenblik de rijsporen en andere oneffenheden van den weg, en maakten mij het voortgaan hoe langer hoe moeilijker.
Het was als 't borrelen eener onzichtbare bron van jubel; als parelen waterbellen bobbelden de klanken op en dreven door de stilte. "Waarom kan 'k mij niet blij gevoelen?" vroeg hij zich af. Dan zweeg het lied, en hij zag den vogel zinken, een zwarte stip langs het blauw, als een verschietende ster. Hij gevoelde een onrustige gejaagdheid. Wat wilde hij dan? Hij wist het niet.
Hij is... daar ik niet aan en kan, een' sparke viers, een' boodschap van veel hooger' daken als waarder menschen waken. Horkt! Langzaam, luide en lief getaald, hoe diep' hij lust en leven haalt, als uit de gronden van duizend orgelmonden! Nu piept hij fijn, nu roept hij luid'; en 't zijpzapt hem ter kelen uit, lijk waterbellen, die van de daken rellen.
Paumanok, ook ik, Ook ik blies mij op als waterbellen in mijn najagen van hersenschimmen, dobberde op de onmetelijke golven des levens, werd aangespoeld op Uw kusten, Ook ik ben niet anders dan een op het zand geslingerd wrak, Ook ik laat mijn splinters op U achter, gij visch-vormig eiland.
De bevallige jonge vrouw, op het gras nedergezeten, hield een vroolijken krullebol op den schoot, die tegen de waterbellen en schuimkrinkels lachte; de jeugdige man, met een glimlach op de lippen, zag beurtelings naar moeder en zoon. "Ziedaar het geluk dat ik verlang," zuchtte Witse. Een zijpad bracht hem bij de weduwe, wier dochter zijne zorgen behoefde. Het was haar eenig kind niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek