Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Evenzoo wees Octavianus in 41 en 40 acht steden in Gallia Transpadana, tot straf voor hunne gehechtheid aan de zaak van Brutus en Cassius, aan zijne legioenen toe, bij welke gelegenheid ook Vergilius uit zijn eigendom verdreven werd. Dit zijn coloniae veteranorum.
En toch, wanneer er gevraagd zou worden: "welk boek geeft men best het eerst den leerling-ijmker in handen?" dan kan men geen beter keuze doen dan juist dat vierde boek van de Georgica. Want Vergilius treft onmiddellijk het hart van de zaak, dat nu nog hetzelfde is als tweeduizend jaar geleden: de bijenhouder moet in de eerste plaats voor bijen voelen, of hij zal nooit slagen.
Van Vergilius had hij getrouw het gedeelte nageschreven dat handelt over het garen der levenskiemen op de bloemen; maar hij voelde dat het als 's Koning's ijmker zijn plicht was, waar het in zijn macht stond, een goed woord te spreken voor het herstelde koningschap. Er leefden er nog velen in het koninkrijk, die sterk tegen de Restauratie waren en waarschijnlijk nog veel meer weifelaars.
63 Deze minachting van Guido voor Vergilius ziet misschien daarop dat Guido niet met Dante overeenstemde in zijn geloof in den goddelijken oorsprong van het Romeinsche rijk, als welks zegsman D. Virgilius beschouwt. 80 Der vrouwe die hier heerscht, de Maan, als Proserpina, koningin der onderwereld.
En Vergilius' liefde voor zijn bijen doorglanst het geheele boek van het begin tot het eind. Het is natuurlijk dat bij een schrijver, die nog zoo doortrokken is van Grieksche invloeden, men verwachten moet in zijn werk een getrouwe weergave te vinden van de meeste dwalingen, die ongeveer driehonderd jaar te voren door Aristoteles onsterfelijk waren gemaakt.
"Maar ik geloof, dat God meer van ons verlangt, dan dat wij voor de dingen namen bedenken en ze dan verder met rust laten" A. I. Root. "Terwijl de groote Cesar gelijk een bliksem, omhoog aan den Eufraat oorloogde ............ te dien tijde voedde het aangename Parthenope mij, Vergilius, die in d'oefeninge van een onvermaarde ledigheid groeide ........
In Napels het Parthenope van de Ouden werd "het beste boek door den besten dichter" geschreven, bijna tweeduizend jaar geleden. Want daar verkoos Vergilius, de hoofsche, de uiterst verfijnde, maar tevens vóór alles, de apostel van het "Eenvoudige Leven," een vredig buitenbestaan te leiden tusschen zijn citroenbosschen en met zijn bijenkorven.
En Vergilius, copieerende van veel oudere schrijvers, zegt: "zij kennen niet de vreugde van lichamelijke vereeniging, noch kennen zij het versmachten in liefde, of brengen zij in lijden hun jongen ter wereld; maar zij roepen met hun mond hun kinderen op bladeren en zoetriekende kruiden, en maken zoo hun getal van jeugdige burgers vol."
En tot op den tijd, dat Schirach zijn kleine schaar van geduldige onderzoekers van de bijenwereld bijeen had gebracht, ongeveer honderd jaar geleden, was Vergilius' vierde boek van de Georgica als practische gids voor bijenkweekers nog haast even goed ingelicht en op de hoogte als éénig andere.
Maar in den herfst vallen er meer dan eens dadelijkheden voor tusschen roofbijen en de bewoners der korven, die door hen worden aangevallen; en men komt er toe te gelooven, dat het deze gevallen zijn, waarop Vergilius doelt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek