Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Angstig biddend, geknield voor haar kruisbeeld, lag Veerle in hare eenzame woning, toen eensklaps de lage deur werd opengestooten en de arme blauwverver, gewond, bebloed, de woning binnenstoof. «Verberg mij, vrouw,» riep hij wanhopig, maar nog was Veerle niet opgesprongen of woedende, met bijlen gewapende mannen, verschenen in de woning en wierpen zich op den vluchteling.
Veerle, de zuster van Johannes, was tot vóór eenige dagen de gelukkige echtgenoote geweest van eenen blauwverver, die sedert vijf jaar te Brugge gevestigd was. Het gezin was niet rijk, maar de werkzaamheid en het voorbeeldig gedrag van den man waren voldoende om armoede en ellende op een afstand te houden.
Vóór een paar maanden nog had broeder Johannes zijne zuster en haren echtgenoot een bezoek gebracht en zich verheugd over de eensgezindheid, die in het gezin heerschte. De vrome Minderbroeder verloor zich in gissingen maar, bij het krieken van den dag ontwaakte Veerle en voelde zich sterk genoeg om haren broeder mede te deelen, wat te Brugge was gebeurd.
Deze riep om hulp en twee kloosterbroeders brachten de lijdende op een bed, legden het kindje naast haar en verzorgden de kranke zoo goed zij konden. Na een half uur opende Veerle de oogen en kwam tot bezinning. Haar broeder bereidde haar een verkwikkenden drank en bracht den heelen nacht wakend aan hare sponde door.
Broeder Johannes kon zijne oogen niet gelooven: zijne zuster Veerle stond voor hem, bleek en bevend, haar weenend kindje in de armen. Hoe, waarom had zij Brugge verlaten? Waar bevond zich haar echtgenoot en wat kwam zij hier doen? Eensklaps schenen hare laatste krachten de vrouw te begeven. Zij sloot de oogen en zakte buiten kennis in de armen van haren broeder.
Deze trachtte zich te verdedigen, maar een bijlslag van een zijner vervolgers deed hem dood nedervallen vóór de voeten zijner vrouw. Half waanzinnig had Veerle haar kind aan het hart gedrukt, en toen de bijlen der moordenaars ook haar bedreigden, was zij, evenals andere vrouwen, de stad ontvlucht, waar de vlammen des oproers zoo onheilspellend flikkerden.
«Arm schaapje,» troostte zij, «ongelukkig Betteken, ween niet zoo bitter, wij zullen uwen oom terugvinden en die zal ons helpen, want hij is zoo goed en liefderijk....» Broeder Johannes schrikte; «mijne zuster,» fluisterde hij ... «onmogelijk, Veerle bewoont Brugge,» en, de stem verheffende, sprak hij tot de vrouw: «Sta op, moedertje, en volg mij.»
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek