Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Wat ons niet ontgaat, is het eigenaardige Lissabonsche straatverkeer: groote karren met drie muilezels bespannen, mannen en vrouwen, op een sukkeldrafje wegens de glooiing, lasten op het hoofd, aan een juk of paarsgewijze aan een stok dragende, ook vrij wat electrische tramwagens, maar de vrienden ontwaren wij nergens.
De tramwagens schijnen uit het oudste en meest versleten materiaal, dat ge u kunt denken, opgebouwd. Toch vindt men er plaatsen 1e klasse, die zich van de 2e klasse onderscheiden door vuile kussens van ruw doek. De bestuurder voorop, in zijn witte pakje, heeft een grooten blauwen bril op tegen het felle zonlicht. Ondanks het verbod van spreken, blijkt hij zeer spraakzaam te zijn.
De bestrating is voortreffelijk, bij droog weer ten minste, naar men zegt. De trottoirs moeten het ten allen tijde zijn. Over de verlichting kunnen wij niet oordeelen op den zonnigen zomerdag. De electrische tramwagens zijn overvloedig en volgen elkander op de talrijke lijnen na korte tusschenpoozen op.
Voor het Sint Elisabeth-gasthuis zag ik de tramwagens volladen met de erbarmelijke vracht van nog hulpbehoevende gekwetsten... Het ongeluk hing in de lucht. Eene atmospheer van angst, van bange verwachting drukte zwaar over heel de stad. De dingen die gebeurden waren te geweldig dat zij niet, zelfs zonder mededeeling der kranten, op elk burger een weerslag zouden gehad hebben. Voorgevoel?
En aan weêrskanten aanschouwt men slechts wanden van graniet, tusschen welke de trein al ratelend doorloopt, tot men een paar minuten later het station bereikt. Hier wachten thans den reiziger, behalve de omnibussen der hotels, een paar tramwagens, die hem langs een reusachtige viadukt, geslagen over de Pétrusse, naar een nieuw aangelegde, met vele winkels bezette straat voeren.
De gewone ziekediensters konden ze niet alle tijdig genoeg bezorgen en hadden hulp gevraagd. Ik was dadelijk buiten. In de nachtelijke straat, zonder een lantaarn, was alleen het licht uit de ruiten van opgeeischte tramwagens die behoedzaam reden met de gekwetsten. Op berrie's werden zij nu reeds de open poort der ambulance binnengedragen.
Hij zit stil tegen de leuning der brug met het gezonde been en het beenstompje en de krukken, stil op den bruuten, killen, massalen grond. Hij klappert de tanden en herhaalt monotoon tot de menschen, die hebben gereden en warm zijn... "God zal je zegenen." Nu hebben ook de tramwagens lichtjes, rood, groen en geel. Nijdige stipjes van rood, groen en geel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek