Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
»Ik had hem aan zijn rots moeten laten hangen," mompelde Olivier Sinclair. »Dan zou hij ten minste hier niet zijn." Miss Campbell, staroogende en met de lippen op elkaar geklemd, sprak geen enkel woord. Andermaal had zij door de schuld van Aristobulus Beerenkooi den Groenen straal gemist.
»Wij moeten eerst bezit nemen van ons nieuw domein," zei Olivier Sinclair. »Zonder uit het oog te verliezen, waarom wij er gekomen zijn," sprak miss Campbell met een bekoorlijken glimlach. »Zonder dat uit het oog te verliezen, zou ik meenen!" bevestigde Olivier Sinclair. »Kom, laat ons een waarnemingspost kiezen en nagaan welken gezichteinder zich westwaarts van ons eiland uitstrekt."
»Die dwaze mijnheer Beerenkooi!" zei mistress Sinclair, »die de gevoelszaken uit een scheikundig oogpunt wil uitleggen, zooals hij met den Groenen Straal heeft gedaan." »Ja, maar, waarde Helena, terzake!" antwoordde Olivier Sinclair, »wij hebben den straal niet gezien, dien wij toch zoo gaarne hadden willen waarnemen!"
De uitwerking door dat eenvoudig antwoord, maar nog meer door den toon, waarop het gegeven werd, op Olivier Sinclair te weeg gebracht, was merkwaardig! Welnu, wat zou dat? waarom zou dat jeugdige pedante wezen haar verloofde niet zijn? Onder die omstandigheden kon ten minste zijn tegenwoordigheid te Oban verklaard worden.
»Neen, miss Campbell, wees daaromtrent gerustgesteld," antwoordde Olivier Sinclair. »Dat die wolk zoo spoedig en op deze wijze verdwenen is, kan als bewijs gerekend worden, dat er geen andere dampen in de lucht zijn, en dus de ruimte in het westen volmaakt zuiver is." Ten zes uur des avonds waren de waarnemers op een open plek gegroepeerd, op hun post.
»Houdt gij van den Oceaan, mijnheer Sinclair?" vroeg miss Campbell aan haren jeugdigen metgezel, die bij haar op de brug van de Pioneer gezeten was en met haar dat prachtige schouwspel bewonderde. »Of ik van den Oceaan houd, miss Campbell?!" riep hij uit. »Jazeker, en ik behoor niet tot de ongevoeligen, die er het gezicht eentonig van vinden!
Ik zie dat op vijftig verschillende manieren doorstralen duidelijk zie ik denzelfden krachtigen, heerschzuchtigen, aanmatigenden geest. Gij weet wel hoe onmogelijk het is, sommigen der lieden van uw dorp te doen gelooven dat Mr. Sinclair zich niet boven hen verheven acht.
Eindelijk, eindelijk begon de eb in te treden en de zee te dalen. Olivier Sinclair merkte op, dat met de daling der water-oppervlakte ook de deining-golven, die uit volle zee aanrolden, eenigszins, nog wel niet veel, bedaarden. Maar de duisternis in de grot was toen zoo groot, dat het buiten betrekkelijk licht was.
Tegen zeven uur des avonds, tijdstip, waarop het diner in Clam Shell werd opgedragen, hadden Olivier Sinclair en de gebroeders Melvill alle redenen om zich zeer ongerust te gevoelen. Miss Campbell was tegen drie uur uitgegaan, zonder te zeggen waarheen, en nog was zij niet terug gekeerd. Men oefende geduld tot zes uur, evenwel niet zonder dat de angstige ongerustheid voortdurend stijgende was.
»Olivier!... Olivier!..." lispte zij, terwijl zij in zijn armen gleed. Olivier Sinclair had zich met het jonge meisje in het diepste gedeelte van de schuilplaats neergehurkt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek