Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
Hij streelde een ivoren aapje onder de pelsen voering van zijn breeden mantel, eenvormig in zijne linkerhand. Men zoude bezwaarlijk den jongen strijdlustigen pastoor Pezza herkend hebben in den bleeken man, welke, dien zelfden dag bij valavond, op zijne schemerige studeerkamer in groote vertwijfeling te beven zat. Het was pastoor Pezza inderdaad.
Hier is "le Mas d'Azil", het wereldberoemd wonder: een dorpje als een schilderij, tegen den hoogen groenen berg; en dwars doorheen den berg een grot, electrisch verlicht, die meteen openbare weg is, met in de schemerige diepte een bruischenden stroom, die schuimend over rotsblokken en reuzengroote keien rolt. De avond daalt. Het schouwspel wordt steeds schooner en aangrijpender.
Go keek even vlug de kamer door; ze was karig maar niet smakeloos gemeubeld; de muren waren bijna kaal, boven de schrijftafel hing alleen 'n sombere Napoleonkop. De tafel was al gedekt, zag er akelig, lijkkleed-achtig uit in het schemerige licht; één bordje, één glas, één mes, één vork en 'n paar tinnen opscheplepels, donkerden in 't midden.
In den marmeren gang stond een groote rol loopergoed. "Wie kan ik zeggen dat er is?" "Koekebakker." "Wilt u mij maar volgen?" 't Jonge mensch ging mij voor, een smalle trap op, die ettelijke malen draaide. Boven, aan 't eind van een nauwen donkeren gang stond hij stil. In 't schemerige licht kon ik nog net even 't woord "Monsterkamer" lezen.
Ze dacht aan 't kind, dat nu alleen aan de leege tafel in de schemerige kamer zat, ongezellig etend uit 'n bus, onhuiselijk, kok-bereid eten, en dat dag in dag uit, nog jaren.... Zoo onrechtvaardig bevoorrecht voelde ze zich met haar lief tehuis, haar hartelijke familie, met haar gezellige kamer hier, op 't oude grachtje, waar 't licht op zou zijn, en de tafel genoeglijk gedekt, en Else met haar opgewekt gezichtje.
Bij de lichte, breede straten van Leipzig vergeleek hij de schemerige straten die hij vanuit zijn venster kon zien; de meisjes die voorbijkuierden leken hem log en stijf: in zijn herinnering leefde een kleiner, vlugger, ranker soort.
Maar bleven in de schemerige gang, waar alleen 'n klein olielampje op 't meterkastje brandde, nog even stil luisteren naar de voetstappen, hol-opklinkend bij 't gaan over de oude brug. Go stond 'n beetje te treuzelen in de gang bij 't college-lokaal, knoopte haar regenmantel langzaam dicht, huiverende om z'n vochtigheid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek