Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Een dozijn scaphanders hing langs de wanden en wachtte de wandelaars. Toen Ned Land ze zag, toonde hij zichtbaar weerzin om er een aan te schieten. "Maar mijn beste Ned," zeide ik hem, "de bosschen van Crespo zijn slechts onderzeesche bosschen." "Goed," mompelde de teleurgestelde harpoenier, die zijne droomen van versch vleesch in rook zag verdwijnen.
En wat Soun betreft, die overtrof zichzelf en was, uit vrees van achter te blijven, de anderen van tijd tot tijd zelfs voor. Nog een halve mijl moest men afleggen om in het vaarwater der jonk te komen. Daarenboven was het midden op den dag en al kreeg men de scaphanders niet in het oog, dan zouden zij met hunne stemmen de aandacht der schepelingen wel weten te trekken.
Bij werken onder water wordt den werkman, die een ondoordringbaar kleed aan, en een metalen helm op het hoofd heeft, lucht toegevoerd door middel van perspompen en afvoerbuizen." "Dat zijn scaphanders," zeide ik.
Daarenboven heeft men opgemerkt dat deze dieren eenigszins huiverig schijnen te zijn om voorwerpen, die zich bewegen, te grijpen. Als Soun dus onophoudelijk in beweging bleef, liep hij het minste gevaar; men kan dus begrijpen dat hij heel wat beweging maakte. De scaphanders zetten hun tocht op deze wijze ongeveer een uur voort, juist lang genoeg voor Kin-Fo en zijne gezellen.
Zij hadden nog voorraad voor een dag en er deed zich geen enkel teeken voor dat het weder slecht zou worden! »Pagaaien maar!" zeide Kin-Fo. Dat was het signaal om de reis te vervolgen, en nu eens op den rug, dan weder op den buik, roeiden de scaphanders in de richting van het westen voort. Men vorderde niet hard. Door dat pagaaien werden de armen, die het niet gewoon waren, spoedig vermoeid.
Men begreep hem. Men liet uit de pijpjes van het toestel eenige lucht ontsnappen en de vier scaphanders dompelden dieper in het water en wel zóó, dat alleen hun gelaat nog aan de oppervlakte was. Het kwam er nu op aan te zwijgen en zich niet te verroeren. De jonk vorderde met snelheid. Hare hooge zeilen wierpen zware schaduwen over de wateren.
"Zijn uw mannen dan hier mijnwerkers, kapitein?" "Juist. Die mijnen strekken zich evenals die van New-Castle onder de golven uit. Hier gaan zij met scaphanders aan met spade en houweel in de hand, de steenkolen loshakken, die ik zelfs niet uit de mijnen van het vaste land behoef te halen.
Noch Kin-Fo, noch zijne metgezellen keerden zich om. De bries die in frischheid toenam, terwijl de dampen werden opgetrokken, dreef hen snel voort. Maar zij bespeurden dat de omgeving gestadig helderder werd. Terzelfder tijd werd het gesternte beter zichtbaar. De opstekende wind dreef den nevel voor zich heen, en de scaphanders gevoelden dat het water krachtiger in beweging werd gebracht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek