United States or Antigua and Barbuda ? Vote for the TOP Country of the Week !
Men was reeds van zins ieder naar zijn eigen huis te gaan, toen de diaken Nicolaas Pos, een van de verdreven vrienden, uitriep: "Broeders en zusters, gaat maar met mij mee!" Allen volgden hun vriend, die den weg insloeg naar de Loosdrechtsche plassen. Ook mevrouw Karper en haar juffrouw gingen mee. Daar lag aan den oever het schip van den diaken.
Toen allen naar buiten gebracht waren, zag de burgemeester dat hij bij vergissing het geheele huis ledig gemaakt had. Dat bagatel onrecht herstelde hij door de familie Pos genadig te vergunnen weer naar binnen te gaan. Gerrit Beukman hielp dit in zooverre, dat de burgemeester nu voor hem iets door de vingers zag.
Het gelukte hun ongemerkt de ruime schuur van Gerrit Pos binnen te komen, die voor de godsdienstoefening ingericht was. De vergadering was slechts klein in aantal.
Men maakte het zich zoo gerieflijk mogelijk; de vrouw des huizes zette koffie en haalde koek voor den dag; Pos zorgde voor pijpen en tabak; en weldra waren allen in levendig gesprek gewikkeld. Een goed half uur later kwam de burgemeester, gevolgd door acht gewapende manschappen, het vertrek binnen. Zonder groet begon hij dadelijk de namen der aanwezigen te vragen en op een lijst te schrijven.
"Burgemeester," mengde zich dominee Scholte nu in het gesprek: "deze menschen zijn hier alleen door dwang tegenwoordig. Na afloop van den dienst in het daartoe bestemde gebouw, hebben de militairen ons met geweld den uitgang belet, anders zouden de meesten, misschien wel allen, reeds lang naar huis zijn." "Ik heb hier met Pos te doen," antwoordde de man van de wet. "Jou vind ik later wel!"
De ijverige bestuursleden van den Algemeenen Nederlandschen Wielrijdersbond, de heeren G. A. Pos en D. Fockema, hebben te Londen Nederland vertegenwoordigd op het Congres van bovengenoemde Ligue, die de belangen der toeristen, in het bijzonder die van wielrijders en motoristen in Europa en de Vereenigde Staten, tracht te bevorderen.
"Dat is dus," zeide hij toen dat belangrijk werk afgeloopen was; " laat zien: drie, zes, negen, twaalf, vijftien, vijftien volwassenen en zes kinderen. Een te veel! Zeg eens, Pos, wat moeten die menschen bij je doen?" "Burgemeester," antwoordde deze; "dat zijn vrienden van me, die hier een kop koffie drinken."
Hij en zijn beide vrienden Reijmeringer en Pos zonden ieder hun proces-verbaal aan den officier van de Rechtbank te Utrecht. Deze heer ontbood eenige dagen later den predikant alleen om hem te zeggen dat hij aan de zaak niets doen kon.
Tenzij de overheid goedvond wat ook soms gebeurde onderscheid te maken tusschen de woning en de schuur van Pos; dan waren er een en twintig!
In allerlei toonaarden is de lof gezongen van deze reeks, prachtig uitgevoerde en prachtig gerangschikte foto's. Ze doen den fotografen, wier namen in een lange lijst op een der eerste bladzijden prijken, alle eer aan, en niet minder hun, die ze met zoo groote moeite en zorg bijeengaarden, den heeren G. A. Pos en G. L. Hasseley Kirchner.