Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Dit beeld, dat van tijd tot tijd werd vernieuwd, staat nog heden op een klein pleintje, naast de poort, van den Stradone naar zee voert, daar waar ook, in de laatste tijden van haar bestaan, de standaard van de republiek werd geplant. Weldra ging Ragusa een schitterender toekomst tegemoet.
Een klein terras ten zuidoosten van den Schlossberg vertoont rondom een onregelmatig pleintje drie der oudste gebouwen van Gratz, den Burcht, den Dom en de oude Universiteit, gezag, godsdienst en wetenschap. Er is niets overgebleven van de gebouwen die tot den vroegeren burcht behoorden en dagteekenen uit het eind der elfde eeuw, toen de markgraven van Traungau het slot bouwden.
En Groo'moe, die in Geertje's kamertje door het zolder-raampje keek, zag haar zwenken, lenig en vlug. Hoe mooi is hier de stemming van dat oude dorpje getroffen, die kerk, die school, het eenzame pleintje. Stil blijven ze achter in hun onverstoorden, zuiveren eenvoud.... Het bij hen behoorende kind trekt naar de groote stad.... Is ze even droevig, dat ze grootmoe niet meer ziet?
Vage stemmen, die als 't ware van heel diep en verre, uit plaids en mantels komen, geven een heroplevend antwoord. Waar? waar is het? vragen zij. Een korte, plotselinge bocht en daar is 't antwoord: een straat, winkels, huizen, meiden, militairen, en, op een vijftig meter afstand, achter een pleintje, flink verlicht, 't hôtelletje. H
'k Zie Groo'moe nie' meer, zei ze. Stil dook, omhuifd door grauw-bruine takken, 't lage witte huisje, met het zware, vooruitspringende puntdak, achter de lariksen en conifeeren, en onder de drukkende nabuurschap der kerk, met de school weg. Somber schonkte de oude kerk op, eenzaam was 't donkere pleintje er voor.... Kom nu! riep Groo'va.
Op een pleintje, geheel buiten den karavanenweg, was eene vrij talrijke schare verzameld, om getuige te zijn van den dood der afstammelingen van Ali, Hassan en Hosein, op last van Khalief Omar om het leven gebracht.
Nog een paar bochten in den weg en wij zijn boven op het verlaten pleintje van Ravello aangekomen. Voor een osteria zit de waard te slapen. Een paar kinderen spelen met groote steenen kogels. Terwijl wij den koetsier naar de osteria sturen, om op onze gezondheid een glas wijn te drinken, verlaten wij het rijtuig en gaan te voet eens rondkijken.
Het herbergje van 't Kuipken en de Stier stond dichtbij 't eene uiteinde van 't dorp, op den zoogenoemden "Dries", een pleintje, waar de straatweg, zich in tweeën splitsend, een soort rechthoek vormt, in west-en-noordelijke richting. Wie langs een van die twee wegen in het dorpje aankwam, liep om zoo te zeggen vanzelf in het herbergje binnen.
Ik telde de kleine nummertjes aan de kleine huisjes, kwam op een pleintje, waarachter een mooi, oud kerkje stond, zag daar een politie-diender aan wien ik den weg vroeg. 't Is daar, meneer, u staat er vlak voor, antwoordde glimlachend de man, naar een der huisjes wijzend. Het was een dofgrijs, loodgrijs huisje, een deur en twee ramen beneden, drie kleinere raampjes op de eenige verdieping.
Vóór het huis is een pleintje, dat aan alle kanten door verscheiden rijen van steenen muurtjes is ingesloten, die tot tien meter lang, één meter hoog en twee meter breed zijn. Op die muurtjes dansen de mannen bij feesten, en langs de muren staan de genoemde standbeelden, afwisselend met palmen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek