United States or Greenland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Na Maderèh Soleîman verlaten te hebben, betraden wij de enge passen van den Polvar. Aanvankelijk volgden wij den oever der rivier, geheel met dichte rietbosschen en biezen begroeid, waarin wij elkander uit het oog verloren.
"Maar, als het noodig is, zullen wij het doen. Het zal mij echter zeer spijten dit fraaie hout, dat ons van zooveel nut is geweest, te verbranden." "Wij zullen oppassen het niet in brand te steken," antwoordde de doctor, "opdat anderen er eene toevlucht zullen kunnen vinden te midden der woestijn." "Men zal er op passen, mijnheer, maar denkt gij dat deze oase bekend is?" "Zeker.
"Ziet u, u zult hier misschien wel wat moeite hebben; we moeten door een dokter onderzocht worden, aan een douaneonderzoek gelooven, en onze passen moeten nagezien worden door de politie. Als u even bij me blijft, kan ik u wijzen waar we zijn moeten."
De mannen scharen zich in een kring: ieder legt zijne linkerhand op de heup van zijn voorman en zwaait met de rechterhand zijn boog en pijlen. Zoo draaien zij langzaam, met afgemeten passen, in het rond, daarbij telkens den hiel van den linker voet met kracht nederzettende.
Zorg steeds, Janus, althans in de plaatsen waar je gezien wilt wezen, dat je nooit je stalendoos in persoon draagt; neem altijd een jongen, en laat hem minstens twintig passen achter je aankomen, want zaken hebben, is erg onfatsoenlijk.
Bijna alle knapen en de meeste mannen dragen nog het nationale kostuum der bergbewoners; en alle hoeden zijn op schilderachtige, kranige manier met veeren versierd, die uitnemend goed passen bij de bruine, flinke gezichten.
Zij mogen niet spreken want een geest spreekt niet en wie dit verbod vergeet loopt kans dood neer te vallen. Op een open plek tusschen de huizen vormen de zonderlinge wezens een kring en op de maat van den gongslag maken zij allerlei passen, bewegen de armen en schudden en draaien het hoofd.
Hij keek het aardig meisje aan en zijn witte snorren beefden en zijn oogen werden vochtig. Zijn hoofd knikte, onwillekeurig, alsof hij reeds toestemde. Hij stak zijn hand uit naar den man en drukte die met warmte. Hij drukte ook de hand der dikke vrouw en 't kleine meisje tilde hij in zijn armen op en zoende het en vroeg haar of zij werkelijk goed op Rikiki zou passen.
Daar zat aan den rand van een groot water een eenzaam man. Hij zag er deftig gekleed uit, maar vroolijk keek hij niet, het leek wel of hij groot verdriet had zelfs en hierheen was gegaan, om dat verdriet lucht te geven. De dwergen verscholen zich in zijne nabijheid, ze moesten minstens op tien passen afstand komen, anders konden ze de gedachten niet hooren. "Mijn kind, mijn eenig kind.
De beide passen, die naar het bergplateau voeren, werden bezet, zoodat de Bogos, wier hoofdplaats destijds Mogareh, op een uur afstands van Keren, was, nergens een uitweg hadden.
Woord Van De Dag