Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
»Oh! miss Campbell!" riep hij, »hoe hebt gij zoo onvoorzichtig kunnen zijn, om u zoo bij het begin van een storm bloot te stellen. Bij God! wij waanden u verloren!" »En gij zijt gekomen om mij te redden, mijnheer Olivier," hernam miss Campbell, meer getroffen door het edele moedbetoon van den jonkman, dan verschrikt over de gevaren, die zij geloopen had of nog kon loopen!
»O! het is alleen die wolk," zei een harer ooms. »Van die hebben wij niets te vreezen. Zij zal spoedig opgelost worden...." »Of zij spoedt sneller dan de zon voort," beaamde Olivier Sinclair, »en zal vóór haar achter den horizon verdwijnen." »Maar is de wolk de voorloopster niet van een mistbank?" vroeg miss Campbell. »Dat zullen we moeten afwachten."
»Als wij nu bij zonsondergang onzen straal niet zien zullen, dan moeten wij blind zijn!" zei Olivier Sinclair. »Hoort gij, waarde oompjes!" zei miss Campbell. »Hoort gij wel, het zal van avond plaats hebben!" Men kwam overeen dat men vóór het diner naar het eiland Seil zou vertrekken, wat dan ook tegen ongeveer vijf uur geschiedde.
Olivier Sinclair wilde zeer natuurlijk een schets maken van dien monumentalen steen, die goed afgewerkt is en een fraai effekt maakt te midden eener dorre vlakte, die met een grijsachtig gras bekleed is. Miss Campbell, de gebroeders Melvill en hij hadden op een vijftig pas afstand van den kruisberg plaats genomen, om er een algemeen overzicht van te genieten.
Zij schijnen echter met de toebereidselen tot den optogt zich niet zoozeer gehaast te hebben; ten minste herinnerde Olivier hun in eenen brief van den jare 1216, dat, de Denen, Bremers en Keulenaars reeds eene groote vloot uitrusteden, het ook tijd werd hunne schepen te bemannen.
Conti ontving hem beleefdelijk, en over den toestand van Engeland sprekende, zeide hij onder anderen, dat, hoewel hij 'er ver af was, om het gedrag van Olivier Cromwel te billijken, hij echter, regt doende aan zijn dapperheid, groote bekwaamheden en diep doorzigt, bekende, dat hij waardig was, om te gebieden; maar, voer hij voort: hoe is het mogelijk dat hij zoo een dwazen zoon had.
Olivier Sinclair sprak die woorden zoo welgemoed uit, dat de gebroeders Melvill hem gaarne dadelijk de hand zouden gereikt hebben, wanneer dat zoo zonder voorafgaande plichtpleging had kunnen geschieden. Nu meenden zij verplicht te zijn de een aan den anderen voor te stellen, zoo als dat onder fatsoenlijke lieden betaamt. »Mijnheer Samuel Melvill," zei de een.
Aan een dochter van Karel van Bourgondië, aan een Vorstin uit den Huize van Frankrijk zond hij, in stede van een zijner Staatsdienaren of Rijksgrooten, Olivier Le Daim, zijn barbier!
»Neen, miss Campbell, wees daaromtrent gerustgesteld," antwoordde Olivier Sinclair. »Dat die wolk zoo spoedig en op deze wijze verdwenen is, kan als bewijs gerekend worden, dat er geen andere dampen in de lucht zijn, en dus de ruimte in het westen volmaakt zuiver is." Ten zes uur des avonds waren de waarnemers op een open plek gegroepeerd, op hun post.
Miss Campbell en Olivier hadden zich bij het hooren van die woorden, die blijkbaar tot hen gericht waren, en als een antwoord op hun geestdrift klonken, omgekeerd. Aristobulus Beerenkooi stond daar achter hen op de brug. Dat lastige mensch had het verlangen niet kunnen weerstaan, om te gelijkertijd met miss Campbell Oban te verlaten, omdat hij wist dat Olivier Sinclair haar naar Jona begeleidde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek