Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
Nikolaas Nikolajewitsch Tolstoi bevond zich, zooals wij weten, nog steeds in Soden.
Eindelijk kwam er antwoord op den eersten brief. Toerghenjeff schreef: "Geachte Heer Leo Nikolajewitsch! "In antwoord op uwen brief kan ik slechts herhalen, wat ik mij reeds bij Fet verplicht achtte te zeggen. Hetgeen vanmorgen gebeurd is toont duidelijk aan, dat iedere toenadering tusschen twee zulke tegenstrijdige naturen als de onze tot niets kan lijden.
Een slotrede, waarin ik den man, met zijn nog warm kloppend hart, de zoo wel verdiende hulde zou willen brengen, kan ik dus niet schrijven. Ten slotte noem ik dezen arbeid, met oprecht gemeende bescheidenheid, slechts een door mij verzameld materiaal voor het geven van een levensbeschrijving van Leo Nikolajewitsch Tolstoi.
"Brenger dezes, graaf Leo Nikolajewitsch, zoon van Tolstoi, na het eerste elementaire onderricht genoten en na het geheele gymnasium afgeloopen te hebben, werd ingeschreven als student aan de Universiteit te Kazan voor den cursus van de Arabisch-Turksche talen.
In de twee jaren, die ik daar gewoond heb, had ik de gelegenheid het plaatsje goed te leeren kennen, de typische vriendelijke huisjes, de moedige Kozakken, het kommandantshuis met de hooge, oude populieren, alles door Tolstoi beschreven in zijne vertelling De Kozakken. In mijn' tijd was de herinnering aan Leo Nikolajewitsch, zooals hij daar genoemd werd, nog levendig gebleven.
Zoo richtte hij dan in 't begin van Augustus het volgende verzoekschrift aan den rector der universiteit: Aan Zijne Excellentie den Heer Rector van de Keizerlijke Universiteit te Kazan, benoemd professor, werkelijke stadsraad Nikolaas Iwanowitsch Lobatschewski van Leo Nikolajewitsch graaf Tolstoi. Verzoekschrift.
Aan Zijne Excellentie den Heer Rector van de Keizerlijke Kazansche Universiteit, den werkelijken stadsraad Iwan Michaïlowitsch Simonoff. Van den voor eigen rekening levenden student van den 2den cursus der rechtsgeleerde faculteit, graaf Leo Nikolajewitsch Tolstoi. Verzoekschrift.
En wat doet het goed te denken dat de dood toch het eind is van alles en dat er niets erger is dan het leven. Waarom zou men zich nog moeite geven als er voor iemand als Nikolaas Nikolajewitsch Tolstoi niets overblijft? Hij heeft nooit gezegd dat hij de nadering van den dood voelde, maar ik weet dat hij den afstand kende, die hem er van scheidde.
"'Ik verzoek u mij niet meer te schrijven, daar ik uwe zoomin als zijne brieven zal openen." "Ik behoef wel niet te zeggen," vervolgt Fet, "dat ik mijn uiterste best deed om deze kwestie, die helaas in mijn huis begonnen was, tot een goed einde te brengen. "Ik herinner mij nog in welk een onbeschrijflijk ironische woede Nikolaas Nikolajewitsch Toerghenjeff geraakte, toen hij van 't geval hoorde.
Schijn kon hij steeds van waarheid onderscheiden en met dezelfde ironie ontleedde hij de hoogste zoowel als de laagste Kaukasische kringen. Nikolaas Nikolajewitsch schreef weinig. Herinneringen van een Jager is het eenige verhaal dat tot ons is gekomen. Het werd indertijd opgenomen in den Sawremjennik.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek