Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
De pandanusboom waaraan hij zich had vastgegrepen rolde om en om in het kolkend schuim, en alleen door zich nu weer eens vast te houden en te wachten, en dan weer zijn greep vlug te veranderen, zag hij kans om zijn eigen hoofd en dat van Ngakoera aan de oppervlakte te krijgen met tusschenpoozen die voldoende dicht op elkaar volgden om den adem in hun lichamen te houden.
Dan zakte hij weer weg in een nieuwe verdooving. Het hoogtepunt van den wervelstorm duurde van elf uur 's avonds tot drie uur in den morgen, en het was om elf uur dat de boom waarin Mapoehi en zijn familie zich vastklemden, afknapte. Mapoehi kwam aan de oppervlakte van de lagune, met zijn dochter Ngakoera nog steeds in zijn armen.
"Wat kon ik doen?" protesteerde Mapoehi. "Ik was hem het geld schuldig. Hij wist dat ik de parel had. U hebt zelf gehoord dat hij er naar vroeg. Ik had het hem niet gezegd. Hij wist het. Iemand anders heeft het hem gezegd. En ik was hem het geld schuldig." "Mapoehi is een dwaas," bootste Ngakoera na. Zij was twaalf jaren oud en wist niet beter.
Ik wil het huis op Fakarava hebben. Het moet zes vadem lang zijn met een galerij er rondom heen ." En weer aanhoorde Raoul het verhaal van het huis. Verscheiden uren bracht hij door met te trachten de obsessie van het huis uit Mapoehi's hoofd te hameren; maar Mapoehi's moeder en echtgenoote, en Ngakoera, Mapoehi's dochter, stijfden hem in zijn voornemen een huis te hebben.
Zij zagen Naoeri binnen kruipen, zonder ahoe, en druipend van het zeewater. Zij rolden zich om, van haar weg, en vochten om de deken van Ngakoera, om daarmee hun hoofden te bedekken. "Je mocht je oude moeder wel wat te drinken geven", zei het spook klagelijk. "Geef haar wat te drinken", beval Tefara met trillende stem. "Geef haar wat te drinken", gaf Mapoehi het bevel door naar Ngakoera.
Mapoehi blikte vrees en verwijten naar zijn vrouw. Haar stem had hen verraden. "En sinds wanneer heeft Mapoehi, mijn zoon, zijn moeder verloochend?" ging de stem door. "Neen, neen, dat heb ik niet gedaan Mapoehi heeft je niet verloochend," riep hij. "Ik ben Mapoehi niet. Hij is aan den oostkant van de lagune, zeg ik je toch!" Ngakoera ging rechtop in haar bed zitten en begon te huilen.
En samen schopten zij Ngakoera onder de dekens uit. Een minuut later durfde Mapoehi even te gluren, en hij zag het spook drinken. Toen het een levende hand uitstak en die op de zijne legde, voelde hij het gewicht ervan, en was overtuigd dat het geen spook was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek