Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
"Neen, dank je," zeide Rodolphe, terwijl hij zich langzaam verwijderde. "Ik wil alleen zijn!" Een jaar na Mimi's dood vierden Rodolphe en Marcel, die steeds bij elkaar gebleven waren, met een feest hun intrede in de officieele wereld.
"Bevalt de tafelschikking u nogal?" vroeg hij. "Ja zeker," zei ze, "u ook?" "Bizonder," zei Bernard. Maar haastig keek hij even om of Lucie 't gehoord kon hebben, want 't bewustzijn hinderde hem dat hij haar voor den gek hield. En doorloopend naar zijn plaats voelde hij Mimi's blik nog met zekere schaamte. Er was iets van de geheime verstandhouding van twee gauwdieven in geweest.
Keurig, als paardjes in een circus, op de uitgegilde bevelen van een gerokten meneer op een stoel, liepen de dansende dames en heeren om in hun quadrille-kringen, elkander tegemoet; vormelijk bogen de bovenlijven en passief gleden de gehandschoende handen in elkaar. En telkens lag ook Mimi's hand een oogenblik in Bernard's hand.
Al voortloopend stiet zijn voet tegen de pakjes, die Mimi's eigendommen bevatten, en een gevoel van blijdschap doorstroomde hem, toen hij zag, dat zij ze nog niet was komen halen, wat zij volgens afspraak dien ochtend zou hebben gedaan.
Helder en duidelijk hoorde hij Mimi's frisschen lach nog klinken door de nachtelijke stilte, en hij dacht verlangend terug aan die betooverende, aanstekelijke vroolijkheid, waarmede zij hem zoo dikwijls de zorgen en ellenden van hun aan wisselvalligheden zoo rijk bestaan had doen vergeten.
Een van haar vriendinnen had haar geholpen en haar in kennis gebracht met een manlijken bakvisch, die voor Mimi's oogen een horizont van Indische sjaals en palissandermeubelen had laten schitteren.
En om haar man tegen praatjes, als zou zij een ongelukkige, verlaten vrouw zijn, te verdedigen, reist zij met haar kinderen naar Den Haag om Mimi's ouders gerust te stellen; 't is haar gelukt, schrijft ze aan een vriendin, die familie het nobele karakter van D. D. te doen begrijpen, en ze ervan te overtuigen, dat het hooge enthousiasme van hun dochter wèl geplaatst was.
Twee dagen later kwam een vriendin van Mimi Rodolphe vragen of hij Mimi's "boeltje" wilde teruggeven. "Neen," antwoordde Rodolphe. Dan wist hij de afgezante van zijn maîtresse aan het praten te krijgen. Zij vertelde hem, dat Mimi zich in uiterst benarde omstandigheden bevond en dat het niet lang meer zou duren, of zij had geen dak meer boven haar hoofd. "En haar geliefde, waar zij zoo dol op is?"
Ze vroeg ook met wie Bernard gedanst had en naast wie hij had gezeten aan 't souper, met een aandachtig, uitvorschend gezicht lettend op zijn antwoorden. Maar dat wist Bernard vooruit; hij noemde al die meisjes koel-bedaard op, sprak ook Mimi's naam uit zonder eenige uiterlijke ontroering of trilling in zijn stem en praatte een beetje door over Lize.
Woedend wierp hij zich op de pakjes, die hij den vorigen dag gereed gemaakt had; en nadat hij alle voorwerpen, die reeds Mimi's eigendom waren bij haar komst, op zijde gelegd had, hield hij alles wat hij haar gedurende hun liaison gegeven had, achter, d.w.z. het grootste gedeelte en voornamelijk de toiletartikelen, waaraan zij met alle vezels van haar in den laatsten tijd onverzadigbaar geworden behaagzucht hing.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek