United States or Guatemala ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Gij zijt wel gelukkig," zeiden ze tot Kopec. "Ge vertrekt in drie jaar." Het schip lichtte inderdaad eerst het anker na zoo lang in deze kuststreken te hebben vertoefd. Hoeveel treffende geschiedenissen zou de wildernis niet kunnen vertellen, als ze spreken kon! Ze is echter even stom als somber.

Eens op een dag komt de man, bij wien Kopec inwoonde, bleek en ontdaan bij hem in de kamer: "Er is een schip in zee gezien." "Nu, des te beter!" gaf de Pool ten antwoord. "Neen, des te erger," zei de man. "De kommandant hier zal ons beschuldigen een komplot te hebben gesmeed, zooals hij wel meer doet; hij zal ons goed en leven nemen.

Hij weet, dat het drie jaar duurt vóór een klacht te bestemder plaatse komt." Het schip bracht de gratie van Kopec, zijn bevrijding. Hij wilde het eerst niet gelooven. Toen hij 't zelf gelezen had, viel hij in zwijm. Om zich te herstellen, ging hij naar de zee. "Het was stormachtig weêr; de monsters kwamen bij troepen naar de kust toezwemmen.

En zij verwijderde zich, zonder te zeggen wie ze was. Kopec scheen een verloren man, voor altijd Siberiër te worden, zonder eenige gelukkige kans. Andere generaals, die men later zocht om ze de vrijheid te hergeven, konden nergens gevonden worden.

Dit is een der trekken van de groote schildering, welke de goede generaal Kopec, metgezel van Kosciusko, voor ons heeft ontworpen van Oostelijk Siberië, bij de punt van Kamschatka, waarheen hij was verbannen. Niets kan treffender zijn dan de mémoires van dezen eenvoudigen man. Geen grooter verschil dan met die van zijn voorganger in dezelfde streken, den Pool Beniowski.

Kopec beklaagt zich over de natuur, zelden over de menschen. Toch was hij met groote barbaarschheid behandeld. Gekwetst, ziek, zonder dat men op zijn wonden acht sloeg, die door de kou weêr opengingen, was hij dag en nacht in een koets, van binnen dubbel met ijzer beslagen, voortgesleurd. Geheel uitgeput, vroeg hij den officier, die hem geleidde, eenige rust.

Kopec wendt zich tot God; hij voelt zich in het hart getroffen, te zeer gewond om dergelijke avonturen te wagen. Zonder studie of opleiding, alleen door zijn ongeluk gevormd, legt hij in zijn onopgesmukt verhaal de teedere en vrome melancholie van de ziel der Lithauers. Zijn boek geeft getuigenis van een zedelijke omwenteling.