kinderlijks

Bijgewerkt: 28 september 2025

Over 't geheel genomen, had hij iets goedigs zelfs iets kinderlijks in zijn uiterlijk, dat, ofschoon het een zeer burgerlijk type had, toch volkomen fatsoenlijk en volstrekt niet ordinair was.

Justus van Maurik - Op reis en thuis

Het was iets eenvoudigers, iets vrouwelijks, iets kinderlijks schier, dat haar schreijen deed; iets, dat u en mij, laat ons het bekennen ook is weêrvaren, wanneer wij, in verslagenheid des harten, der Heilige Schrift het oor leenden, en een zweem van gelijkenis, eene flaauwe analogie tusschen beide toestanden, de voorstelling vergeten deed, dewijl indruk of schok ons onwillekeurig in het tegenwoordige overbragt.

E. J. (Everhardus Johannes) Potgieter - Liedekens van Bontekoe en vijf novellen: Blaauw bes, blauw bes!—'T is maar een: pennelikker!—Marie—De ezelinnen—Hanna

Een jongensneus en in 't algemeen iets kinderlijks kenmerkte hem, hoe knap hij ook zijn mocht in zijn vak. Maar dit was 't juist, waarom zijn moeder hem zoo mocht lijden. Zoo onschuldig en zoo knap! Het lied was uit en de menschen klapten een beetje in hun handen. Emilie was gaan zitten naast Jozef. Toevallig zat Louis aan haar anderen kant.

Lodewijk van Deyssel - Een liefde

Alhoewel er nog iets onbedwongens, iets kinderlijks in gansch haar opzicht was, getuigde evenwel de snelheid van haren blik en de vastheid harer gebaren, dat het dezer bevallige jonge maagd noch aan gemoedssterkte noch aan helderheid des geestes kon ontbreken. Gedurende zeer langen tijd scheen zij de tegenwoordigheid van hare gezellin en van haren leidsman te vergeten.

Hendrik Conscience - De Ziekte der Verbeelding

Er is iets kinderlijks in deze zoo moedige, zoo onverschrokken strijders: slagen zij niet aanstonds in hun vermetelen aanval, dan gebeurt het dikwijls, dat zij eensklaps alle zelfvertrouwen verliezen en beschroomd worden.

Various - De Aarde en haar Volken, Jaargang 1877

Zij zag met iets kinderlijks in hare mooie, amandelvormige oogen, met iets kinderlijks in hare houding naar de oude vrouw op, en er straalde eensklaps zulk een gloed van sympathie uit geheel haar wezen, dat mevrouw Van Raat zich niet weêrhouden kon haar te omhelzen. Je bent een dot! sprak ze, overgelukkig in de koesterende warmte der genegenheid van haren dorren ouderdom voor die zon van jeugd.

Louis Couperus - Eline Vere: Een Haagsche roman