United States or Ireland ? Vote for the TOP Country of the Week !


Toen eindelijk alle gevaar, wat den brand aanging, geweken was, en de manschappen weer naar hun kwartieren gecommandeerd werden, miste men drie officieren en zeven en veertig man, waarvan er zeven dood en de anderen grootendeels reeds onder behandeling van den dokter waren. Boven gekomen vond Jack den kapitein met de officieren op het halfdek.

"Dat is alles zeer waar, mijn goede man," hervatte Jack, "maar gij vergeet, dat ik, als wijsgeer, bezig was met de rechten van den mensch te verdedigen." "Zoo? Ik heb nog nooit geweten, dat een jongen, die appels stal, een wijsgeer genoemd werd; wij noemen zoo eentje een kleine gauwdief.

Gelukkig voor Jack, had de wind nu vat op zijn schip gekregen, anders zou hij misschien naar Carthagena gesleept zijn; en de korvet, die zich zoowel door de Harpij als door Jack's vaartuig den pas afgesneden zag, wendde haastig den steven en trachtte te ontkomen door westwaarts zoo kort mogelijk onder den wal te houden.

De wind belette hun echter recht op het doel af te sturen en eer de avond viel waren ze al drie streken noordwaarts afgeweken. "We zullen toch wel langs de Spaansche kust komen," merkte Jack op, "en dan moeten we zuidwaarts vanzelf Gibraltar bereiken, daar ben ik niets bang voor, want ik raak al veel beter vertrouwd met de zeevaartkunst."

Maar op het oogenblik dat de familie zou vertrekken, werd de kleine Jack vrij ernstig ziek en moest zijn vader, die door zijn zaken gedwongen was te vertrekken, Auckland verlaten en zijn vrouw, zijn zoon en zijn neef Benedictus achter laten. Drie maanden waren verloopen, drie lange maanden van scheiding, die voor Mevrouw Weldon zeer pijnlijk waren.

Er is ridderlijkheid zoowel als hartelijkheid in de vrijage van een jongen matroos. Jack Tar heeft niet het allesveroverende voorkomen van den Adonis in het rood, en hij is niet zoo druk bezig met het draaien aan zijn knevel en het tikken met zijn stokje.

Door het oponthoud waren de anderen booten zulk een eind voor, dat ze niet zoo gemakkelijk meer in te halen waren. "Ze zullen vóór ons aan boord zijn." zei Gascoigne. "Wat hindert dat?" antwoordde Jack; "één moet er toch de laatste wezen." "Best mogelijk, maar niet de boot waar ik in ben." "Och kom, wij zullen het reservekorps vormen en de eer genieten van de kans te onzen gunste te doen keeren."

Hoe! geen enkele inlander, geen enkele bediende van de hacienda, en nog wel op zulk een kleinen afstand! Was Harris verdwaald? Neen, dat denkbeeld verwierp zij. Een nieuwe vertraging zou de dood van haren kleinen Jack zijn?

Ten einde u van de waarheid er van te overtuigen, kunnen onze pistolen dienen, die het koningsmerk dragen, en ten bewijze dat we geen fortuinzoekers zijn, zullen we u ons goud toonen." Gascoigne haalde nu zijn dubloenen voor den dag en Jack deed hetzelfde, waarbij hij langs zijn neus weg opmerkte: "Ik dacht, dat we alleen ons zilver zouden laten zien, Ned!"

"Dat is zoo," antwoordde Jack. "Dan zullen we aan 't onderzoeken moeten," merkte de goeverneur op; "want in dat geval is de aanbevelingsbrief bedriegerij." Allen begaven zich nu naar bed, en terwijl Rustig en Gascoigne den volgenden morgen nog eens hun vermoedens bespraken, werden er brieven uit Palermo voor hen gebracht.