United States or Tajikistan ? Vote for the TOP Country of the Week !


En gij, dierbare zoon, die even grootmoedig als dapper zijt, zult het mij voorzeker niet ten kwade duiden dat ik op de verhooging eener jaarwedde kom aandringen, die u zelven, bij eenig nadenken, onbeduidend moet voorkomen." Van Bergen heeft haar geheel laten uitspreken. Eenige malen had hij haar reeds in de rede willen vallen, doch zich ook telkens bedwongen.

Dat een priester grootmoedig was, zult gij duidelijk uit mijn volgende geschiedenis begrijpen.

Hij loone u met zijn rijksten zegen, voor hetgeen gij zoo grootmoedig ten gevalle mijns vaders hebt verricht, en waarvan de herinnering, hoop ik, weldra geheel bij u uitgewischt moge worden." "Uitgewischt!" herhaalde ik: "en waarom dat?

Hierover zal ik U een kleine geschiedenis vertellen, mijns inziens zeer aardig, en het zal zeker nuttig zijn zich die te herinneren. Onder de dappere ridders, die sinds lang in onze stad waren, was er een, misschien de de beste, messer Ruggieri ' Figiovanni, rijk en grootmoedig.

"Ik wacht uw tegenwoordigheid of uw gift, zoo ge zoo goed wilt zijn, en verzoek u de betuigingen van mijn eerbied te willen ontvangen, waarmede ik de eer heb te zijn, "Wezenlijk grootmoedig man, "Uw zeer onderdanige en zeer gehoorzame dienaar, "P. Fabantou, dramatisch artist." Na deze vier brieven gelezen te hebben, wist Marius nog weinig meer dan vroeger.

TAMORA. Laat af, Romeinsche broeders! Eed'le Titus, Grootmoedig overwinnaar, zie mijn tranen, De tranen eener moeder voor haar zoon; En waren uwe zonen u ooit dierbaar, Zoo dierbaar is, bedenk dit, mij mijn zoon.

De pikhouweelen, de schoppen en spaden ontbraken niet, de emmers en de kabels waren geheel gereed, de karretjes ook. Een groot aantal blanke mijnwerkers boden op de tijding, dat het gold een armen sukkel van onder de aardstorting te voorschijn te halen, grootmoedig hunne hulp aan.

Het scheen allen een wonder, dat een geestelijke een zaak grootmoedig behandelde, maar toen de de donna's al met praten ophielden, beval de koning aan Filostrato voort te gaan, die haastig begon: Edele donna's.

Zij ijlde in haar huis, naar haar kamer terug; zij ging aan de tafel zitten en schreef aan haar man: "Na hetgeen is voorgevallen, kan ik niet meer in uw huis blijven. Ik vertrek naar Moskou en neem mijn zoon mede. Ik ken de wetten niet en weet niet, bij wien der ouders hij blijven moet; maar ik neem hem mede; want zonder hem kan ik niet leven. Wees grootmoedig, laat hem mij...."

JOHAN. Dina, ik zal je op de handen dragen! DINA. Dat mag je niet. Ik wil zelf vooruitkomen; en daarginder kan ik dat wel. Als ik maar eerst van hier weg ben. O, die mevrouwen ... dat weet je nog niet ... die hebben mij ook geschreven van daag. Zij hebben mij vermaand dat ik mijn geluk toch goed beseffen moest, mij voorgehouden hoe grootmoedig hij zich betoond heeft.