Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Maar deze vorstin, een wonder van geest en beminlijkheid, zette mij zachtjes op mijn voeten op de schrijftafel en beval mij Zijne Majesteit zelf over me in te lichten, wat ik in weinige woorden deed; en Glumdalclitch, die wachtte aan de deur van het kabinet, en niet velen kon dat ik uit haar gezicht was, bevestigde, toen haar vergund was binnen te komen, mijn verhaal van al wat er gebeurd was sinds mijn aankomst in haar vaders huis.
Ik verschafte het hof iederen dag de een of andere lachwekkende geschiedenis, en Glumdalclitch, schoon ze overdreven veel van me hield, was toch ondeugend genoeg om de Koningin te vertellen als ik de een of andere dwaasheid begaan had, die zij dacht dat haar vermaken zou.
Ik had in mijn jeugd een beetje op het spinet leeren spelen. Glumdalclitch had er een in haar kamer, en een meester kwam haar tweemaal per week les geven; ik noem het een spinet, omdat het een beetje op dat instrument leek en op dezelfde manier bespeeld werd. Ik kreeg het in mijn hoofd den Koning en de Koningin met een Engelsch deuntje op dit instrument te vermaken.
Ik ging heelemaal kopje onder, en als ik niet zoo'n goed zwemmer was geweest zou het slecht met me zijn afgeloopen; want Glumdalclitch was op dat oogenblik juist aan het andere eind van de kamer, en de Koningin zóo geschrokken, dat ze de tegenwoordigheid van geest miste om me te helpen. Maar mijn kleine oppaster vloog me te hulp en haalde me eruit nadat ik meer dan een kan room had ingekregen.
De vink scheen, voor zoover ik me kan herinneren, iets grooter te zijn dan een Engelsche zwaan. De hofdames noodigden Glumdalclitch dikwijls uit in hun vertrekken te komen en vroegen haar dan mij mee te brengen om het pleizier te hebben mij te zien en aan te raken.
Het dak dat het plafond vormde kon men oplichten en neerlaten aan twee scharnieren en zoo werd mijn bed er in gezet, kant en klaar geleverd door Harer Majesteits bekleeder, dat Glumdalclitch iederen dag eruit nam om het te luchten, met haar eigen handen opmaakte, en 's avonds weer van boven erin zette en het plafond boven me sloot.
Ik zal nooit vergeten hoe ongaarne Glumdalclitch er in toestemde, noch den strikten last dien zij den page gaf goed voor mij te zorgen, terwijl zij tegelijk in tranen uitbarstte, als had zij een voorgevoel van wat er te gebeuren stond. De knaap liep met mij in mijn doos, tot een half uur van het paleis, naar de rotsen aan de zeekust.
Hoe dikwijls verlangde ik toen naar mijn lieve Glumdalclitch, van wie een enkel uur mij zoo ver gescheiden had. En ik mag naar waarheid betuigen, dat ik, te midden van mijn eigen ongelukken, niet ophouden kon mijn arme verzorgstertje te beklagen, het verdriet, dat zij van mijn verdwijnen hebben zou, het ongenoegen van den koning en den ondergang van haar fortuin.
Ik was twee jaar in het land geweest; en omstreeks den aanvang van het derde vergezelden Glumdalclitch en ik den koning en de koningin, op een reis naar de zuidkust van het koninkrijk. Ik werd, als gewoonlijk, vervoerd in mijn reisdoos, die, zooals ik reeds beschreven heb, een welingericht vertrek was van twaalf voet breed.
Als ik er mee uitscheidde, droeg Glumdalclitch mijn boot geregeld weer naar haar kamer, en hing haar aan een spijker om te drogen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek