Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Nauwelijks verliet hij de kales, toen reeds de groom, die zijn rijtuig van verre herkend had, den pikeur naar buiten riep. Deze, een lange Engelschman in hooge laarzen en een kort buis met een bosje haar onder de kin, naderde hem met den stijven gang, die allen jockeys eigen is, en met de ellebogen buitenwaarts gebogen. "En? Hoe gaat het met Froe-Froe?" vroeg Wronsky in het Engelsch.
Rechts werd de schoone, gracieuse Froe-Froe voorgeleid; zij schreed op haar elastische en lange enkels en hoeven als op springveeren voort. Niet ver van haar af werd Gladiator het dek afgenomen. Wronsky wilde naar zijn paard gaan, maar andermaal werd hij door een bekende opgehouden. "Daar is Karenin," zeide deze. "Hij zoekt zijn vrouw. Zij zit in het midden der tribune. Hebt ge haar al gezien?"
Hij naderde de barricade. Hij en Froe-Froe bemerkte haar te gelijk en oogenblikkelijk beving hen dezelfde twijfel. Hij bemerkte de weifeling van zijn paard aan diens ooren en hief reeds de karwats op, maar zag nog tijdig, dat zijn twijfel ongegrond was.
Men hoorde het paard in de gesloten standplaats met de pooten op het stroo stampen. Hij opende de deur en Wronsky ging nu den stal binnen, waar het maar half licht was. Met een enkelen blik nam hij de geheele gestalte van zijn lieveling op. Froe-Froe was van middelbare grootte en niet zonder gebreken, zij was fijn van beenderen, haar vooruitkomende borst was smal.
De opgewonden, zenuwachtige Froe-Froe verzuimde het eerste oogenblik, meerdere paarden waren haar al voorgekomen, maar nog vóór het water achterhaalde zij zonder moeite drie van hen, en slechts de met het achterlijf licht en gelijkmatig werkende Gladiator bleef haar voor en buitendien geheel vooraan de bevallige Diana, die den meer dooden dan levenden Kusowlew droeg.
Hij bestuurde Froe-Froe en voelde met blijdschap, dat haar gang zich versnelde en Gladiators hoefslag weer was als te voren. Wronsky leidde nu den ren van het paard, zooals Kord hem had geraden en hij zelf voornemens was geweest. Nu was hij van den uitslag zeker. Zijn opgewondenheid, zijn blijdschap, zijn teederheid voor Froe-Froe werden steeds grooter.
"Van Machatin; ja dat is een gevaarlijk mededinger," antwoordde Wronsky. "Als u hem bereedt, zou ik op hem wedden," zeide de Engelschman. "Hij is sterker, maar Froe-Froe gespierder," zeide Wronsky tevreden lachend over den lof zijner rijkunst. "Bij een wedren met hindernissen ligt alles aan den rijder en aan den "pluck," meende de Engelschman.
Kord had zich ter eere van den dag in zijn parade-costuum gestoken, een zwarten tot boven dichtgeknoopten jas, sterk gesteven halsboord, waarop zijn kinnebakken rustten, zwarten hoed en kaplaarzen. Hij was als altijd kalm en vol gevoel van eigenwaarde en hield zelf het paard aan beide teugels. Froe-Froe sidderde als in de koorts en haar vurig oog zag schuins naar den naderenden Wronsky.
Hij was hem niet genegen en nu hield hij hem voor zijn gevaarlijksten tegenstander en het ergerde hem, dat hij hem voorbij galoppeerde en Froe-Froe daardoor opgewonden maakte. Deze hief het linkerbeen op tot den galop en na twee zetten ging zij, zich over den straf aangetrokken teugel ergerend, in een stootenden draf over. Kord fronste het voorhoofd en liep achter Wronsky heen.
Kusowlew had namelijk dadelijk bij den sprong van zijn paard den teugel losgelaten en natuurlijk moest dit deze gevolgen hebben. Wronsky vernam dit later, nu bemerkte hij slechts, dat zich daar, waar Froe-Froe haar voeten moest neerzetten. Diana's kop bevond.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek