United States or Finland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Men zag Frascuelo staan onder de presidentsloge, den hoed in de hand, met naar boven gekeerd gelaat, woorden werpend naar de hoogte, die hij vergezeld deed gaan door kleine duwtjes met den hoed.
Al de toreros waren toegesneld met hun zwaaiende lappen, vermetel zwenkte Frascuelo voorbij de hoornen, en de dol geworden stier gleed onder den wuivenden lap langs den torero heen, hem bijna rakend aan de ingetrokken lende. «Dat was mooi, bravo, Frascuelo!" schreeuwde de jonge man; hij maakte een aanteekening op een stuk papier. «Es un maestro, es un gran maestro," antwoordde de boer, opgetogen.
«Maar, Frascuelo is dapper," viel de andere in, «hij heeft het meeste hart van allen, meer dan alle stierenvechters van Spanje," draafde hij op zijn beurt door. «No, Senor," riep de man weêr, «niet meer dan Lagartijo, en die kent zijn stieren beter, ziet ze beter aan, is veel intelligenter." «Meer dan Frascuelo?" riep de boer weêr kwaad en rood wordend. «Si Senor." «No Senor, non es verdad."
«'Sta muerto, 'sta muerto!" klonk heesch en gedempt nu ook de stem van Frascuelo, uit de laagte opkomend, zijn gelaat, een aangezicht vol toorn, gekeerd naar de menschenringen. Voor hem uit langs de schutting ging de stier, zijn weg merkend met de gulpen van bloed die hij al slokkend braakte uit de keel.
Toen stapte de stier vooruit en plofte neêr als een leêge zak de blanke merrie; plat viel zij neêr en langzaam zag men de pooten zich weêr voegen naar den zandigen grond. «Mio Dios! wat een beestje!" mompelde de boer, teruggevallen in zijn bewondering. «Kom, Frascuelo, anda a El," blèrde de jonge man. Ga naar zijn Edele toe.
En als hij dan opzag, zag hij weêr een anderen banderillero staan springen in het perk, vervolgens snel wegloopen onder het neêrhagelende jouwen en fluiten. Maar de stier had de vervolging in het midden gestaakt, aangetrokken door de capa van Frascuelo.
Bedaard zag men Frascuelo hem tegemoet stappen met de roode muleta en degen in de hand, en dadelijk woedend, stormde het beest weêr op den vurigen lap af, die heenscheerde over zijn hoornen.
Om de tafeltjes die het dichtst bij hen waren, schertste men: «hebt ge de Toros gezien? en wat zegt ge wel van Frascuelo?" «Ze moffelen hun eigen teleurstelling weg achter een lachje en schertsend woord, maar 't lukt niet," zei de tweede die ook opgestaan was. Toen vertrokken beiden.
Maar even daarna schetterde opnieuw de muziek, de deuren in de schutting links werden wijd geopend, en een glinsterende stoet mooi aangekleede mannen kwam binnen met gelijkmatigen militairen pas, als automaten schommelend op de maat der marschmelodie. Zitten gaan, zitten gaan. «Olé Mazzantini! olé Frascuelo!
Scherp en kantig in de zon schreden ze voort, ordelijk, met deftigen ernst, met pralende gezochtheid, met een rammelend vertoon van flonkernieuwe theaterkostumen. De links wandelende der drie matadors was Frascuelo, een stevige gestalte waar men de krachtige spiervorming van zag in de kuiten, met een norschen als in hout gehakten kop, wreed van trekken, met iets lomps in zijne bewegingen.
Woord Van De Dag