Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Van den dwerg van de kerk zij zingen het lied als de maan op de zee hare stralen giet, en de visschers van Zeeland zij hooren zijn stem en bij Ulshoi-heuvel het schelden van hem. En ginds aan den zeekant waar bloeit de berk, staat steeds nog de toren van Kallundborg kerk, Waar d' eerste aan 't outer als huwend paar, Stonden Helva van Nesvek en Esbern Snare. J. G. Whittier.
Intusschen werd de zaak bekend, en de schoone Helva, die van de leelijke overeenkomst hoorde, bad voor de ziel van den ongelukkigen man. De tijd ging voorbij, totdat op zekeren dag aan de kerk slechts één pilaar ontbrak, en verleid door duistere wanhoop, zonk Esbern uitgeput op een bank, waar hij den dwerg den laatsten steen hoorde hameren in den harden ondergrond.
Nacht en dag werkte de troll voort, en toen het gebouw bijna klaar was, werd Esbern Snara, droeviger. Hij luisterde bij de spleten van den heuvel in den nacht; hij lette op overdag; hij werd als een schim door zijn angstige gedachten; hij bezwoer de elven hem te helpen. Maar het baatte allemaal niets. Geen geluid hoorde hij, niets zag hij dat den naam van den bouwer verried.
Helva, de dochter van den heer van Nesvek, werd bemind door Esbern Snara, wiens huwelijksaanzoek echter door den trotschen vader werd afgewezen met de hoogmoedige woorden: "Als gij te Kallundborg een grootsche kerk zult bouwen, dan zal ik u Helva tot vrouw geven".
"Dwaas die ik ben", zeide hij bitter, "ik heb mijn graf gebouwd". Juist toen hoorde hij een lichten voetstap, en toen hij opkeek, zag hij zijn geliefde. "Ik wilde dat ik in uw plaats sterven kon", zeide zij, door hare tranen heen, en daarop bekende Esbern dat hij uit liefde voor haar oogen zoowel hart als ziel had gewaagd.
Terwijl de troll onder den grond voorthamerde, bad Helva naast haren minnaar, en de gebeden van het meisje waren sterker dan de toovermacht van den troll, want plotseling ving Esbern den klank op van een troll-vrouw die voor haar kind zong en zeide dat het stil moest zijn, want dat, den volgenden dag, Vader Fine zou terugkeeren met de oogen en het hart van een sterveling.
Zeker van zijn slachtoffer ijlde de troll naar Kallundborg met den laatsten steen. "Te laat, Fine!" zei Esbern, en bij dat woord verdween de troll met zijn steen en men zegt dat de boeren 's nachts het gezucht van een vrouw onder den grond hoorden en de stem van den dwerg, die luid schold.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek