Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Na herhaaldelijk aandringen onzerzijds ontdeed hij met bevende vingeren het pakje van het daarom gewikkelde Zondagsblad, en toonde ons triomfaal een tusschen twee schoteltjes geborgen voorwerp, dat zachtjes deinde en ik zeide het u reeds knalrood van kleur was. »Frambóooze!« deed Hein gulzig, en trachtte het wiebelend uiteinde van den spijs tusschen duim en wijsvinger te grijpen.
Doffer werden in de verte de eentonige gebeden, één klok slechts luidde met dreunend gebeier, en nog stond hij tusschen de pratende krijgslieden in mijmering, toen uit de schaduw eener straat het gonzen van veel volk te zwellen begon. En weldra deinde het marktplein in een kleurige warreling van menschen, de tallooze gelaten, ernstig en nieuwsgierig, waren naar het paleis geheven.
Gejaagd, nauw-ademend, met loerend-ijverzuchtige blikken liepen Geerten en Fientje, speurend, langs helsche lust-huisjes, waar door éenzelfde opgezweepte dierlijke genotzucht gedreven, mannen en vrouwen elkander omvingen; wijl buiten deinde de menigte der kijkgragen, met glunder-glinsterende oogen, spotwoorden roepend ...
Het veld lag groen, luw-getint, met een stippeling van geel. Niets dan groen en gele hoofdjes van bloemen. Het zonlicht deinde er zachtjes over. In de verte, uitgebeten in de heldere lucht, de dorpstoren, priemend omhoog met de puntigheid van een naald. In de verte óók het vriendelijk lichten van zon, overal zon, warme zon. In loovers tjilpten vogels.
Wij zijn goede oude kennissen". Van lieverlede kwamen zij dichter bij elkander, om niet zoo hard te moeten schreeuwen. Op dien warmen morgen deinde de zee, evenals een groot veld van zijde. Satijnen plekken breidden zich daarover uit, en verderop weer had men strepen, die op eene gerimpelde stof geleken en zich uitstrekten, zich vergrootten om de zachte trilling der stroomen voort te dragen.
Maar Gawein, in beide armen, drukte tegen zich en zijn langzaam vloeiende bloed Ysabele en Gwinebant. Hij drukte hun beider hoofden tegen zijn borst, die heftig deinde. En zijne oogen zagen in de nacht op, naar de klare starren, die veropenbaarden aan stralenden hemel, hoog boven de walmende toortsen omher. Gwinebant! murmelde Gawein. Ysabele! O mijne beider minne!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek