Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Martin's le Grand gaan, waar het licht en druk is; maar liever willen wij ons begeven naar den Citykant van London Bridge, waar zelfs op dit uur luie kerels over de gemetselde muurtjes leunen en moe worden van de inspanning, te kijken naar hen, die beneden op de schepen hard aan het werk zijn.
Over de Koornmarkt en langs de Suikerrui reden zwaar-daverende londensche autobussen, met de kleurig-beschilderde reclame-borden, en waar de aanwijzingen van London bridge, Liverpool street, Charing Cross of Golders Green nog op te lezen stonden.
De kerkklokken sloegen kwart vóór twaalven, toen twee gestalten op London Bridge verschenen.
Hij zelf had den met lood beslagen ploertendooder, zijn geliefkoosd wapen, in den zak gestoken. Om elf uur kwam een rijtuig voor, en daarmede reden wij tot aan een punt, aan gene zijde van Hammersmith Bridge. Hier werd den koetsier gelast op ons te wachten. Een korte wandeling bracht ons bij een eenzamen weg met aan beide zijden huizen, die alle afzonderlijk stonden.
Het waren evenwel een paar goede jongens, die ons nog al eens van dienst waren. Met een Amerikaanschen admiraal en zijne vrouw, die in Mauritius een getrouwde dochter bezocht hadden, en eene andere Amerikaansche dame, trachtte ik de avonden te dooden met het spelen van bridge en overdag konden wij lezen of praten.
Korten tijd daarna was Oliver sterk genoeg om de vermoeienis van den tocht te doorstaan. Zoo reden hij en dokter Losberne op een ochtend uit in een rijtuigje, dat aan Mevrouw Maylie toebehoorde. Toen zij bij Chertsey Bridge kwamen, werd Oliver bleek en uitte een kreet. »Wat scheelt je jongen?« riep de dokter, driftig als gewoonlijk. »Zie je wat hoor je wat voel je wat nou?«
Wacht, is zij dat?" en hij wees den kant van de Abdij op, naar een rijzige gestalte. Zij liepen snel, om haar in te halen, maar de uitkomst was niet voldoende, en haastig keerden zij van het voorwerp hunner opmerkzaamheid terug. Intusschen was Beatrice aan de Westminster Bridge gekomen. Daar stond een cab: zij stapte er in, en beval den voerman haar naar Paddington te rijden.
Men zou zich te Glasgow inschepen op de stoomboot, die den dagelijkschen dienst tusschen die stad en Oban verricht, en geen andere plaats aan de kust gelegen aandoet. Tegen zeven uur bracht de trein onze vijf reizigers in het aankomst-station te Glasgow aan, van waar een rijtuig hen naar Broomielaw Bridge vervoerde. Daar wachtte de stoomboot Columbia reeds de passagiers.
Claypole, van opwinding met zijn beenen trampelend, »God! dat is wat voor me!« »Natuurlijk,« hernam Fagin, »je kan daar een goeie slag mee slaan in de buurt van Camden Town en Battle Bridge en in zulke buurten, waar altijd kinderen boodschappen gaan doen; je kan daar op elk uur van den dag zooveel kuikens omsmijten als je wil. Ha! ha! ha!«
»Dat beloof ik plechtig,« antwoordde Rose. »Elken zondagavond, zoolang ik in 't leven ben, van elf uur totdat de klok twaalf slaat,« zei het meisje zonder aarzeling, »zal ik op London Bridge heen en weer loopen.« »Blijf nog een oogenblik,« viel Rose in, toen het meisje haastig naar de deur liep. »Denk nog eens na over uw eigen toestand en over de gelegenheid, die u hebt, er aan te ontkomen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek