Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 november 2025
Na de hierboven gehouden beschouwingen behoeft het wel geen betoog meer, dat de daad van hem, die zonder toestemming van den auteur diens werk exploiteert, een onrechtmatige is in dezen zin.
De "gelijkstelling" met oorspronkelijke auteurs beteekent natuurlijk niet, dat de vertaler dezelfde rechten heeft, die hij zou kunnen doen gelden, indien het door hem geleverde een eigen, oorspronkelijk werk was. De vertaler is alleen auteur van den uiterlijken vorm ; het object van zijn recht is zooals trouwens ook onze wet heel goed doet uitkomen niet het vertaalde geschrift, maar de vertaling.
Deze en andere rechten en belangen van den auteur kunnen uit den aard der zaak bij executie van het auteursrecht in gevaar komen, en het is wel gewenscht dat bij de uitvoering van het beslag hiermede rekening wordt gehouden.
Als de auteur dus geen schade lijdt, maar zelfs indirect voordeel ervan heeft, dat zijn werk door anderen vertaald wordt, waarom hem dan het recht toe te kennen vertalingen te verbieden? Hierbij doet dan geregeld dienst eene indertijd aan Mr.
Doch wij hebben gezien, dat dit niet de bedoeling was der theorie. De heer Lohman wilde den wetgever een beginsel aan de hand doen, dat hem in staat zou stellen "juist en bepaald te omschrijven wat den auteur toekomt."
In het algemeen kan dus worden aangenomen, dat de uiterlijke vorm van alle geschriften eene schepping van den auteur is en mitsdien hem alleen toebehoort. Reproductie van een geschrift in denzelfden uiterlijken vorm is derhalve altijd inbreuk op het auteursrecht. Ook zelfs daar, waar niets anders dan de uiterlijke vorm van den auteur is, moet dezen een uitsluitend recht daarop worden toegekend.
Was het ons een aangename taak voor enkele jaren in dit blad het boek »Jongens van Oudt-Hollandt" door C. JOH. KIEVIET aan te kondigen, met meer animo nog zetten we ons om het nieuwste werk van dezen talentvollen auteur met een enkel woord bij onze lezers in te leiden.
Den volgenden avond werd "L'Ecole des Veufs" opgevoerd, een satyriek tooneelspel van #Georges Ancey#, dat niet minder insloeg. Onze grootste triumf werd behaald met "La Dupe", van den zelfden auteur, die terecht één der meest gevierde schrijvers van het "Théâtre Libre" is geweest. De scène, waarin Antoine zijn vrouw een paar oorvijgen uitdeelt, sloeg wel 't meest in.
Dit schrijven, het pleit m. i. slechts voor de buitengewone nederigheid van den geachten auteur.
En juist dit is het, wat de Russische samenleving tegenwoordig behoeft: waarheid, de waarheid, waarvan sedert Gogol's dood zoo weinig in de Russische literatuur is overgebleven. "Deze waarheid in den vorm, waarin gij haar in onze letterkunde inleidt, is bij ons iets geheel nieuws. Ik ken tegenwoordig geen auteur, die zooveel liefde en warme sympathie afdwingt als degeen aan wien ik schrijf.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek