Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 oktober 2025
Toen zond de Engelsche eenige dienaren uit om haar verloren eigendommen te zoeken, en ze vonden verschillende zaken, zoo niet alles. 't Eerst zagen ze op de bestormde barricade den verworpeling van Aracoeli. Maar de man, die gedurende den strijd van het beeld geleerd had, begon der wereld een nieuwe leer te verkondigen, die socialisme genoemd wordt, maar het Antichristendom is.
Sluitend de deur, werp 'k den sleutel in d'afgrond. 'k Neem mijn geheim naar de eeuwigheid mee. De mandoline bleef doorspelen. Er klinkt iets van frissche lucht en zonneschijn in den klank der mandoline. Iets dat verkwikt en versterkt. Iets van de vertroostende zorgeloosheid der schoone natuur. In dezen tijd bevond het kleine beeld van Aracoeli zich nog in Diamante.
Hij vertelde dit echter niet dadelijk aan het volk, maar zei met zijn gewone zachtmoedigheid: "Mijn vrienden, ik wil u iets merkwaardigs verhalen." En hij vertelde hun van de Engelsche, die het Christusbeeld van Aracoeli had willen stelen. Hij verhaalde hoe het beeld Antichrist genoemd en in de wereld geworpen werd. "Ik herinner fra Simoni mij nog zoo goed," zei pater Gondo.
In Aracoeli, waar men niets wist van de schade, die men geleden had, aanbad men het onechte Christusbeeld gelijk men het echte had aangebeden. En toen het Kerstfeest aanbrak, bouwde men het, zooals gebruikelijk was, een der schoonste grotten in de kerk. Daar lag hij stralend als een edelgesteente, in Maria's schoot en rondom hem stonden herders, engelen en wijze mannen.
En die leer bemint, verzaakt, leert en strijdt als het Christendom, zoodat die volkomen op deze gelijkt, evenals het valsche beeld van Aracoeli volkomen gelijkt op het echte Christusbeeld. En evenals het valsche beeld zegt zij: "Mijn rijk is slechts van deze wereld."
Zij dacht niet aan de zonde, die ze beging, maar voelde slechts een onweerstaanbaren drang en brandenden dorst en liever wilde zij haar ziel wagen dan haar hart het geluk weigeren het vurig begeerde beeld te bezitten. En om haar doel te bereiken, liet ze een beeld vervaardigen, dat volkomen gelijk was aan dat te Aracoeli.
De eenige troost, dien deze arme monniken bezaten, was het wonderdoende Christusbeeld, dat in de basiliek te Aracoeli bewaard werd. Wanneer een monnik tot vertwijfeling gedreven was, ging hij naar de kerk om daar troost te zoeken. Hij liep dan de geheele basiliek door naar een afgesloten kapel naast het hoofdaltaar.
Op een dag toen deze door het vertrek ging, bleef ze voor het beeld staan en sprak: "Gij, arm Christuskind, dat eigenlijk geen Christuskind zijt, indien gij wist hoe het ware kind in al zijn heerlijkheid in de grot te Aracoeli ligt, en hoe Maria en San Giuseppe en de herders voor hem geknield liggen!
Maar Augustus liet den volgenden dag het volk streng verbieden hem een tempel op het Kapitool op te richten. In plaats daarvan liet hij een kapel voor het pasgeboren Godskind bouwen en noemde dat het altaar des hemels, Aracoeli. Op den heuvel van het Kapitool verhief zich een klooster dat bewoond werd door Franciscaner monniken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek