Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
De naam van z'n gastvrye bronnefee bracht Wouter tot nadenken. Hy meende 'n gelegenheid te bespeuren, eenig licht te doen opgaan over al de geheimenissen die dreigden hem krankzinnig te maken. Op-eens van toon veranderend, noodigde hy 't oude vrouwtjen uit, binnen te komen. Ze gaf hieraan aarzelend gehoor, maar bleef den muts aandrukken tegen den onderkant van haar bochel.
"Kom hier, kind," sprak ze met haar zachte, vriendelijke stem, "dan zal ik je dicht tegen mij aandrukken en in mijn japon wikkelen, om je vannacht warm te houden." Maar Deugniet wilde niet naar haar luisteren. Hij was buiten zichzelf van drift en stiet zeker wel meer dan twintigmaal de beschermende armen terug, die naar hem werden uitgestrekt. Eindelijk kwam hij wat tot bedaren.
O laat ik teruggaan naar het Paradijs! O schaamte en Vrouw! O laat ik U tegen mij aandrukken om op uwe lippen voor 't eerst de kussen te planten van een zelfbewusten man. O, het raadsel, de drievoudig-gelegde knoop, de diepe, duistere afgrond, alles ontbonden en verlicht! O ik wil heensnellen waar ik eindelijk ruimte en lucht genoeg vind!
Van veel belang is het, dat men bij het aandrukken van de aarde geen holen doet ontstaan, ze niet te vast en ook niet te los aandrukt. Laat men holen tusschen de aarde, of drukt men te los aan, dan loopt het gietwater dadelijk weg, zonder de kluit behoorlijk te bevochtigen. Heeft men te vast geplant, dan kunnen de wortels van vele planten slechts moeielijk in de aarde doordringen.
De grond, waarin men ze plant, moet zeer los zijn, zoodat aandrukken bij het verplanten geen vereischte is; beter doet men, wanneer zij geplant zijn, de schaal of den pot enkele keeren goed op de tafel neer te zetten, ten einde zoodoende de aarde een weinig te laten inzakken. Nog beter dan in potten groeien de Lycopodiaceeën, als ze in het kamerkasje of het terrarium vrij uitgeplant zijn.
Of misschien zijn het de jonge kinderen van dertien, veertien jaren, die men 's avonds bij bosjes tegenkomt meisjes kan men ze niet noemen, maagden zijn het niet meer geblanket en half naakt, cynisch lachend tegen oude verdorvelingen, die hen tegen zich aandrukken en wier lusten ze moeten voldoen.
Ik zie U niet met mijne oogen; maar ik geloof vastelijk dat Ge in mij tegenwoordig zijt, even zeker als Ge tegenwoordig zijt in den hemel. Indien ik, gelijk Onze Lievevrouw dat heeft mogen doen, U zien en op mijne armen dragen kon, dan zou ik U vast tegen mijn hart willen aandrukken en U zeggen, dat ik U oprecht bemin.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek