United States or Western Sahara ? Vote for the TOP Country of the Week !
Και εξοπλίσαντες ευθύς οι στρατηγοί εξήκοντα ναυς, τας οποίας εξέλεξαν εξ όλου του στόλου, και λαβόντες τροφάς παρέπλευσαν εις την Νάξον, καταλιπόντες εις το Ρήγιον το άλλο στράτευμα και ένα εκ των συστρατήγων των. Γενόμενοι δεκτοί εντός της πόλεως υπό των Ναξίων παρέπλευσαν μέχρι της Κατάνης.
Ο δε Γύλιππος εζήτησε να του στείλουν εις Ασίνην οι Κορίνθιοι δύο ναυς προς το παρόν και να προετοιμάσουν όλας τας άλλας όσας διενοούντο να στείλουν, διά να είναι έτοιμοι προς απόπλουν άμα έλθη ο καιρός. Ταύτα συμφωνήσαντες οι πρέσβεις ανεχώρησαν εκ της Λακεδαίμονος.
Αι δύο μερίδες παύσασαι την μάχην, διά να αναπαυθούν, επέρασαν την νύκτα φρουρούσαι· και η Κορινθία ναυς, ότε εφάνη η επικράτησις των δημοκρατικών, ανεχώρησε κρυφίως, και οι πλείστοι των επικούρων διέβησαν αντικρύ εις την ήπειρον.
Ο δε Γύλιππος βλέπων τας ναυς των πολεμίων νικωμένας και καταστρεφομένας έξω των χαρακωμάτων και του στρατοπέδου αυτού ηθέλησε να εξολοθρεύση τους εις την ξηράν αποβαίνοντας και να ευκολύνη εις τους Συρακουσίους την ανέλκυσιν των πλοίων καταλαμβάνων την παραλίαν.
Ούτοι δε φοβηθέντες μη οι Κορίνθιοι πειραθούν ν' αποβώσιν εις την νήσον των αντεπεξήλθαν μετά των πλοίων άτινα ήσαν εις καλήν κατάστασιν ενώσαντες εις αυτά το επίλοιπον του στόλου και τας Αττικάς ναυς. Ταύτας λοιπόν ιδόντες πρώτοι οι Κορίνθιοι και υποπτευθέντες ότι ήσαν πλειότεραι παρ' όσαι εφαίνοντο ήρχισαν να οπισθοχωρώσιν.
Ήτον πνοή, ίνδαλμα αφάνταστον, όνειρον επιπλέον εις το κύμα· ήτον νηρηίς, νύμφη, σειρήν, πλέουσα, ως πλέει ναυς μαγική, η ναυς των ονείρων. . . Ούτε μου ήλθε τότε η ιδέα ότι, αν επάτουν επάνω εις τον βράχον, όρθιος ή κυρτός, με σκοπόν να φύγω, ήτον σχεδόν βέβαιον, ότι η νέα δεν θα μ' έβλεπε, και θα ημπορούσα ν' αποχωρήσω εν τάξει.
Εκείνοι δε έφθασαν αργότερα, και έπλεον ψάλλοντες τον παιάνα, ως αν είχον ήδη νικήσει, και την μίαν ναυν των Αθηναίων, την μείνασαν οπίσω, κατεδίωκε μία ναυς Λευκαδία πολύ των άλλων προηγουμένη.
Ως ο βορράς Εκ' εις τα δένδρα πνέει, Ως το νερόν του ρύακος Χόρτων εν μέσω ρέει, Και ο Χρόνος τανυσίπτερος Και φθίνει, και περά. Και, ως η ναυς, η πλέουσα, Υδραύλακας αφίνει, Ούτως ο Χρόνος προχωρεί Αφίνων, ως εκείνη, Τας αναμνήσεις ίχνη του Μυθώδη, ζοφερά. Υπέρ ποτε ωμίλησα, Λίαν εκτεταμένως, Και σας ζητώ, ω φίλοι μου, Συγγνώμην επομένως· Α!...είναι ακατάσχετος Των πόνων η ορμή!...
Ως ο βορράς Εκ' εις τα δένδρα πνέει, Ως το νερόν του ρύακος Χόρτων εν μέσω ρέει, Και ο χρόνος τανυσίπτερος Και φθίνει και περά. Και ως η ναυς, η πλέουσα, Υδραύλακας αφίνει Ούτως ο χρόνος προχωρεί, Αφίνων, ως εκείνη, Τας αναμνήσεις ίχνη του Μυθώδη, ζοφερά. Ήτο Αυγή· και έλαμπον Του έαρος τα κάλλη. Αστέρες, άλλοι έσβεννον, Κ' εφεγγοβόλουν άλλοι. Και, ως σαπφείρινος στοά, Η στέγη τ' ουρανού
Λέξη Της Ημέρας