United States or Isle of Man ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij was een bijzonder aardig prater en verteller, maar schrijven was hem eene bijna physieke onmogelijkheid. Het opstellen van een' brief kostte hem evenveel moeite als den eenvoudigsten werkman, wiens ruwe, verwerkte vingers de pen niet kunnen vasthouden." Tot groote, maar korte vreugde van al zijne vrienden besloot Nikolaas Tolstoi eindelijk naar het buitenland te gaan.
In tijden toen de mensch zijne meerderheid boven het dier nog niet zoo sterk gevoelde als later, verplaatste de verteller zijne hoorders gaarne te midden der dierwereld.
Als we over de fouten heenzien, van taal èn stijl, die nu na een halve eeuw van taalontwikkeling zichtbaar worden, veropenbaart zich Conscience als een volmaakt verteller. De verteller moet zijn hoorders kunnen behagen; daarin is hij prachtig geslaagd en hij wist zeer goed, w
In de beschrijving is POTTER sterker dan in het verhaal; toch heeft hij ook als verteller zijne verdiensten. Een meester in die kunst, zooals zijne oudere tijdgenooten BOCCACCIO en CHAUCER, was hij niet, doch er is in zijn zestigtal sproken van minne menig goed of aardig brok aan te wijzen, dat eene plaats verdient nevens de beste der hiervoor behandelde sproken van onbekende dichters.
"Wat, kent gij Duitsch?" riep ik uit. "Een weinig, zooals bijna elk Nederlander, mijnheer!" "Ga uw gang dan maar, mijn jongen." En Koenraad vertelde met de grootste bedaardheid voor de derde maal onze lotgevallen. Maar niettegenstaande de fraaie volzinnen en het schoone stemgeluid van den verteller, slaagde het Duitsch evenmin.
Helaas ik houd van Turken! ook het verhaal van dien barbier was geen dwaling, maar de onschuldige verteller had den slag toch niet verloren en ik heb toch niet de groote kunstenaars in de wereld geschopt?... Intusschen, niet altijd lijken ons die reacties ridicuul, wij achten ze soms ook wel van grootschen aard, al kan onze nuchterheid zich ook dan niet weerhouden, tegelijkertijd iets als "Don Quichottisch" te mompelen.
Anna was lijkbleek geworden en zat als versteend. Jansen zag alleen den man die van doodslag gesproken had, en wilde weten: wie, en hoe, en waar? Maar de ander wist niet méér. Doch een tweede kwam. "Ze hebben hem geslagen," vertelde deze: "doch hij leeft nog. Het is gebeurd bij het boschje bij Stoffels, de bezembinder...." De verteller die een blik op Anna had geworpen, vertelde niet verder.
Maar dat woord moet dan interessant zijn, inslaan in de kinderziel, als het verhaal van »Het huis met de zeven hoofden". Een andere vertelling was van een kind, dat zijn beentje was afgezet, zonder dat beentje gestorven en begraven was, en nu elken nacht rondspookte, om zijn beentje te zoeken. Met een donkere grafstem liet de verteller het dwalende kind roepen: »Mijn beentje, mijn beentje!
"Wat is dit, schobbejakken?" zeide hij: "dat gij op dit uur met opene deuren zit?" De dienaars, wanende dat de vurige draak, waar zij van hoorden, op eens in hun midden verscheen, sprongen verschrikt op, en de verteller sloeg een kruis.
Ik leefde wederom de heldendaden der oude Grieken mee en door zijn dichterlijke verklaringen kwam het mij voor als of ik naast den ouden, blinden #Homerus# liep, dien onuitputtelijken verteller van Grieksche sagen, nu een tweede dichter als #Gabriele d'Annunzio# opnieuw aan mijn verrukte oogen deze wonderen uit het grijze verleden wist te verklaren. Osman Pacha.
Woord Van De Dag