United States or Seychelles ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Maar zie je: vijf jaar, dat benne zestig maande, twee honderd zestig weke, achttien-honderd-vijf-en-twintig dage .... drie-en-veertig-duizend-acht-honderd ure, en ajje de menute wil wete, weet ik ze ook buite me hoofd, want dat leg je daar allegaar maar telkes uit te rekene, as je snachs nie ken slape: omdat je er ommers geen seconde van wordt geschonke, waar je niet zoo siekeneurig langzaam doorheen hoeft te gaan... Je wordt er zoo flauw van, krijgt zoo'n kinderachtige smaak in je mond, waarvoor ze in dat groote Huis nog wel 's 'n stukkie bokking uitdeele an wie beneje 't jaar hebbe, maar as recidivist zijnde, wordt jou geen hartelijkheid van haring of 'n harderwieker gegund.
Zou d'r ooit geld kommen voor 'n gebit, voor zoo'n valsch gebit, as je ze zag in de kastjes bij den tandmeester, gebitten van rooie was met helderwitte tanden?... Als 't zoo ging as nou, kon Stien nóg wel een paar jaar wachten... Je schrapte je kapot den heelen dag voor niks... Knippen lieten de menschen zich haast niet... Wat hield je over na aftrek van huur en gas?... Most de dikkert nou d'r heele leven met d'r tandvleesch eten?... 't Was toch belabberd as je 's Zondags 'n stukkie lekker mager vleesch had en Stien 'n uur dee over 'n hap... Niks kon ze haast eten... Dan die tegenvallertjes... dat partijtje cosmétique dat-ie zich had laten ansmeren door dien gladakker van 'n reiziger... Net één stukkie verkocht an den koetsier van meneer De Bruin... en de rest niet meer te verkoopen zoo zacht en vet as 't geworden was... Je most maar boffen!... 't Vak was een hondenbaantje.
Hoe lang we op de zee gebleven zijn, weet ik niet, maar 't was lang. Ik kon niks zien, als net lucht en water. Ook geen berg, of geen boom, of geen stukkie grond, zo groot als mijn hand. Net lucht en water. Maar eindelik kwamen we weer bij 't land, en laadden ze ons af. Dit was bij Kaapstad.
"En ze hadde mijn vanzelfs medeen die duzende guldes afgenome, zoodat er zelfs geen sprake was van nog 's 'n witte boteram, laat staan 'n stukkie Edammer, uit de kantien.
"Ja," geeuwde Pieter, met dikke geeuwtranen in de oogen: "en 'k heb 'n razenden honger 'k heb" even nam-ie rust voor n' nieuwe diep-deinende geeuwing: "'k heb niks as 'n stukkie kaarsvet gegeten...." "Wel wel," grinnekte de boer doodelijk-angstig nog liever 'n struikroover as 'n krankzinnige naast je! "wel, wel! Nou da's héél lekker. Dat eten we thuis ook." Je most ze niet tegenspreken. "Hurt!
Gìj hebt veel geleden, Mìjn vertroosting zal rijkelijk zijn. Zie, Ik geef U naam en macht in Mijn Huis. Elke twéé maanden zult gij op het Perkament der Zaligen één héél stukkie mogen schrijven van 3/4 kolom, en het zal velen tot gerief en uitkomst in hun meest benauwde oogenblikken verstrekken, en de zegeningen van Psalm 150, dewelke ook genaamd wordt Koef-Noen, zullen uw loon zijn.
Ze was plots jong geworden. Toen ze in den derde-klasse-coupé zat met de ouwe rimpelhanden op de hengselmand, riepen ze 't nòg eens: "Weet je 't nou, tante Bart?" "Ja, ja, ja," knikte ze knorrig. "Zullen we 't maar niet op 'n stukkie pampier schrijven?" "Wel gut nee, mensch! Wat maak-ie je nou toch moeilijk!" "As-je 't nou eens vergeet!" "Ik vergeet 't niet."
Wij watertandden, de snijdende koude ten spijt, en Kees prevelde gretig starend: »En wij krijge maar zóó'n stukkie vlees' bij de door-me-kaar.« De rijke boerendochter bleef alleen. En intusschen omzwierven haar heure armere zusteren, allen met branie en met soldaten, en in iedere hoek van de ijsbaan wist men weer nieuwe rijkdommen aan levende eetbaarheid te verluiden.
Woord Van De Dag