United States or Sierra Leone ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Heb-ie je zoon gezien, moedertje?" "Nee," zei ze snikkend... "Ik heb geen geheugen meer... Nee, nee, nee." ... Dan stond-ie maar weer op in het donker, liep op den tast naar de lamp, schuifelde met z'n vingers over de tafel om lucifers te vinden, streek er een af. "O! O! O-o-o-o!" , gilde zij in de alkoof. "Wees nou toch effen stil" , gromde hij, slaperig, half-suf. "O!... Au-o-o!... A-a-au-au!"

Onrustig keek-ie 'r na, angstig door 'r ontwijkende woorden, 'r zieketroost, waarvan-ie den zin begon te begrijpen. Misschien was tante Reggie misschien Poddy misschien één van de kinderen.... Ineens rauwde 'n angst door z'n hoofd. Wiè had Saartje en Moosje uit de beneden-alkoof gehaald? Daar had niemand meer bij gekend. Die waren die konden... In vertwijfeling zat-ie op, hijgend voor zich uit starend. De zuster was heen. Uit 'n bed aan de overzij, klonk 't gekreun van iemand die wakker lag. Toen stond-ie op, duizelig, wankelend. Zich van bed naar bed vasthoudend, zocht-ie de ledikanten der mannenzaal af, om aan Dovid, dien-ie 's middags niet herkend had, te vragen, te vr

Nu in natuurlijke woede, geelbleek, stond-ie op, smeet z'n stoel tegen 't raamkozijn, verzette de koffiekom met 'n smak op de tafel. "Og, wad-è frotter haurik!", smaalde Essie, de vrouw van Suikerpeer, na een stilte van onthutsing, en krènkender smaalde ze: "benche ken-die niet zal die vlòèke!"...

Heins wil zich dus Geertje van den hals schuiven. De kentering in z'n manier van doen jegens haar wordt al wel voldoende door dit stukje aangegeven: Kijk Jan zitten kieskauwen. Zelf had ze maar effe naar de bakker moeten loopen, omdat juffrouw Sefie het verdijde.... Got, stond-ie nou al op!... Wil je eerst nog niet een kòpje?... Toe ... blijf nog effetjes....

Met prettige drukjes hield ze z'n hand en 'r vochtig-geworden oogen dwaalden op 'm toe. Ontroerd, met den lust 'r in z'n armen te nemen, stond-ie zwaar-ademend stil.

Meneer antwoordde niet. Grimmig stond-ie op, sloeg de smullende vliegen van de worst en z'n zakmes openend, begon-ie de vermolmdste planken te bewerken. "Pa wil ik u hèlpen?" , vroeg Amélie, thans ook down: "'k heb 'n nagelschaartje".... "Nee," weigerde pa stug, 't mes bekijkend dat al dadelijk 'n punt verloor.

De bloemen van 't venster, opgoudend door overzij-lampeschijn, fel-glanzend met krassen en wiegende schubben, schuinden in speling tot dicht bij hun voeten. 'n Deur kierde de trap kraakte. Verschrikt stond-ie op. "Daar komt iemand." "Nee, die gaat na de plaats." "Geef me 'n hand." Zacht trok-ie 'r op, streek 'n lucifer af, zocht wat brochures voor den nacht dien-ie bij Poddy zou waken.

"Wat kijk je?", zei ze droog, stem die nauwlijks een klank had. "Ik kijk zoo maar zoo maar" lachte hij, met heet-kroppend gewring in de keel. "O kijk je zoo maar," staarde ze voort, 't gitzwart gestoei van 'r oogen in gurgel van lach. "Zoo maar" herhaalde hij, pogend te schertsen. Dan stond-ie op, verzette den stoel naar 't raam, speelde met Saartje.

Zes en negentig... Ach, goeie God!... Zeven en negentig... Sultan, Sultan!... Acht en negentig... Hou stil je mes!... Negen en negentig... Honderd... Ah! Ah!... Vijf uur 's morgens stond-ie op. De vrouw lag nog snorkend onder de dekens. "Sta je op, Marie!..." "Ja, ja!" "Kom geef nou me koffie..." Hij waschte z'n vuile gezicht in 'n emmer water. Maar soezend bleef-ie.

"Vraag nou niet..." "Ik wil 't weten"... "De gordijnen waren neergelaten"... "Anders niks?" "Nee." "Op je woord?" "Guus, Guus, da's tweemaal!" "Ik kan 't niet helpen, maar ik ben zoo ongerust!" "Ben ik er dan niet?" In de woning van den vriend stond een koud déjeuner klaar. De bruid was even boven. Bij het raam stond-ie. "Joseph, wat kijk je triestig!"