United States or United Arab Emirates ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Herakleophorbia?" "Ja, mijnheer. Mijnheer Caterham, mijnheer " "U zijt verslagen! Natúúrlijk kunnen jelui dáár niet tegen op. Dat is het werk van Cossar! En wat rest jullie nu nog? Wat geeft het of je de hemel weet wat ook begint? Jelui zult het inademen met het stof van de straten. Waarom zouden jelui nog dóórvechten? Jawel, krijgsregelen!
Bensington's brilleglazen schoten stralen uit als diamanten, als hij van den een naar den ander keek. De gezichten der mannen veranderden van koude helderheid tot geheimzinnige duisternis, naarmate zij zich van of naar de maan keerden. Iedereen sprak, doch geen van allen maakten zij een zin af. Toen besloot Cossar, met zijn korte manier van optreden, wat hij doen moest.
"Waar zijn de wagens?" zeide Cossar, te voorschijn komend uit een warbos van reusachtige kanariekruid-bladen. Het bleek tot Redwood's verbazing, ten eerste, dat er niemand doodgeschoten was, en ten tweede dat de trollen en de wagen wel een vijftig pas verplaatst waren, en nu met ineengeloopen wielen in den verwoesten moestuin van Skinner stonden.
Cossar's gedaante verdween uit het gezicht tusschen het rietachtige gras, en toen kwam hij weder te voorschijn, op een van de andere ratten inrennend en zijn geweer boven zijn hoofd zwaaiend. Een zwakke kreet trof Bensington's oor, en toen zag hij de twee overige ratten in verschillende richtingen wegloopen en Cossar hen achterna in de richting der holen.
Achter hen, als een fantastische fungus zwaaide en vervormde zich deze rookkolom, al hooger en hooger de lucht in en deed de heuvelen laag lijken en alle andere voorwerpen klein, en op den voorgrond, aangevoerd door Cossar volgden de stichters van dezen brand, het pad, acht kleine donkere gestalten die moe, met het geweer op schouder, de weide doorkwamen.
In dat zuid-oostelijk gedeelte van Londen, en overal om de plaats waar Cossar en zijn kinderen woonden, was het Voedsel op honderden punten op geheimzinnige wijze losgebroken; het kleine leven ging gewoon zijn gang tusschen deze dagelijksche voorteekenen, die niet langer waarschuwend tot de menschen spraken, door het geleidelijke van hunnen aanwas, en doordat men langzaam en even geleidelijk wende aan hunne tegenwoordigheid.
"Ga je mee?" vroeg Cossar. Skelmersdale scheen te aarzelen. "Duurt den geheelen nacht." Skelmersdale besloot, als dat zoo was, maar liever niet mee te gaan. "Ook ratten op de vlakte?" vroeg Cossar. "D'r zat er een tusschen de dennen van morgen. Ik vertrouw dat ie op konijnen uit was." Cossar sjokte weer voort om de anderen in te halen.
"Jammer dat ze al die beambten niet kunnen neerschieten en een nieuw stel nemen," merkte Cossar zuchtend op. Doch de tijd was te kort om lang te redekavelen en deshalve schoof hij al deze kleinere hinderpalen op zij, en dook uit de een of andere obscure schuilplaats een wezen op, dat de station-chef kan geweest zijn maar het ook even goed niet kan geweest zijn liep heen en weer, hem stevig vasthoudend, gaf orders in zijn naam, en was het station uit met alles en iedereen veilig aan boord, vóór die beambte den vollen omvang begreep van de inbreuk die er gemaakt was op den meest heiligen gang van zaken en voorschriften. "Wie w
"Die advocaat zei, dat we moesten beginnen met een plan te maken, en speciale vergunningen aan te vragen en dergelijke onzin. Zei dat 't jaren zou duren" "We zullen gauw genoeg een schema klaar hebben, ventje," riep Cossar met zijn handen aan den mond, "maak je maar niks bezorgd. Maar nu moet je nog maar liever een beetje hier spelen en modellen maken van de dingen die je wilt doen."
Bensington dronk diep van die vreugde, die men vindt in elkaars gezelschap, die zegevierende legers en stoere expedities leeren kennen, doch nooit zij, die het leven van eerzaam burger in steden leiden. Nadat Cossar hem zijn bijl had afgenomen, en hem aan het hout-dragen gezet had, liep Bensington af en aan, zeggend dat ze allemaal "goeie kerels" waren.
Woord Van De Dag