United States or Palau ? Vote for the TOP Country of the Week !


En binnen een week waren meneer en juffrouw Skinner op de boerderij geïnstalleerd, en de karwei-timmerman van Hickleybrow wisselde de taak van kippehokken-timmeren en rennen-maken af met een systematisch gesprek over den heer Bensington. "Ik heb hem nog niet veel gethien," zeide de heer Skinner. "Maar voorzoover als ik uit hem wijth heb kunnen worden, lijkt hij mij een stomme ouwe dwaath."

"Ben je nou heelemaal!" zeide de chef alsof zelfs hij de grens trok op het gebied van dingen-weten. "Dan moet 'k er toch eth naar gaan onderthoeke," zeide meneer Skinner, zich zijdelings verwijderend buiten schot voor de algemeene opmerkingen over de verantwoordelijkheid, die iemand op zich nam door kippen te zwaar te voeden, waarmede de chef besloot...

Weldra kwam het tot pijnlijke ophelderingen voor juffrouw Skinner ophelderingen die haar slechts sprakeloos deden mummelen op haar eenigen tand verklaringen, die uit haar haalden wat er uit te halen was, die haar als 't ware doorzòchten, en haar ontmaskerden totdat zij zich ten laatste genoodzaakt zag haar toevlucht te nemen tot de waardigheid van een ontroostbaar weduwschap, om de zich steeds ophoopende blaam te ontgaan.

"Dat zou 'n tijger zijn," zei Fulcher. "Nog erger dan 'n tijger," zei Witherspoon. Toen Skinner eindelijk het eenzame voetpad volgde over het glooiende veld dat Hickleybrow scheidde van de sombere vallei, die overschaduwd werd door pijnboomen, in welker donkere schaduw de reusachtige kanarie-kruid-kruipplant in stilte zijn strijd uitvocht met de Proef-Hoeve, volgde hij het alléén.

Ik heb zooveel mogelijk lieden ondervraagd die Skinner zeer persoonlijk gekend hadden, en als één man zijn zij het er over eens, dat zij zich niet konden voorstellen dat ièts, wat dan ook, Skinner zou opeten.

En tegen half vijf werden er twee zeer handig gevangen door een circuseigenaar te Tunbridge Wells, die ze in een kooi, welke leegstond door den dood van een tot weduwe geworden drommedaris, lokte, door koekjes en brood te strooien... Toen de ongelukkige Skinner dien avond te Urshot uit den Zuid-Ooster trein stapte, was het bijna schemer.

Zij heetten menheer en juffrouw Skinner, en de heer Bensington interviewde hen in een klein vertrek mat hermetisch gesloten vensters, een verweerden spiegel boven den schoorsteenmantel en een paar kwijnende calceolaria's.

En ik zou denken dat ze, vergeleken bij een gewoon kuiken, ongeveer zes of zeven maal zoo groot zijn..." "'t Wordt tijd dat we opthlag van loon vrage," zeide Skinner tot zijne vrouw. "Hij ith tho lekker ath wat, dat we die kuikes in de tweede ren tho ver gekrege hebbe, zoo lekker ath wat." Hij boog zich vertrouwelijk naar haar over.

"En onder de hand verspreidt zich deze Grootheid al meer en meer op allerlei leelijke manieren." "Precies." "Ik wou wel eens weten of Skinner gelijk had omtrent die groote ratten " "Kom! D

Natuurlijkerwijs heeft H. P. Blavatsky kennis genomen van hetgeen Piazzi Smyth en Ralston Skinner beweerden en betoogden met betrekking tot dit punt en wij vinden, zooals ik reeds bemerkte, in de Geheime Leer deze zaak vrij uitvoerig behandeld.