United States or North Macedonia ? Vote for the TOP Country of the Week !
De slijters lachten, en driest, als uitdagend, liet hij zijn zweep boven de schuddende manen der nog bang-trillende, schuimende beesten knallen. Als een trage kudde drongen de afgematte sjouwers onder zwaar klompengetrappel naar binnen. "Es den boer bij ulder niet?" vroeg de boerin. "Nien hij, bezinne," antwoordden enkele stemmen. "O die smeirigen dronkoard!" bromde zij, bevend van gramschap.
Zij was er een geheele poos mee bezig; en toen ze reeds rustig onder hun dekentjes lagen, bleef ze nog bij hen in 't kamertje vertoeven alsof ze niets anders te doen had, tot plotseling Meleken de deur opende en met heesche stem fluisterde: "Bezinne, ze zijn d'r doar mee."
Zij keek het meisje aan, roerloos en stom een oogenblik, als was het haar niet mogelijk die eenvoudige woorden te begrijpen. "Wat dijnkt ou, bezinne?" herhaalde 't meisje bedeesd. "Ach joa g'e-woar," antwoordde zij eindelijk, als uit een droom ontwakend; "hij zal nou woarschijnlijk wel honger hèn; hij...." Zij beet op haar lippen en staarde opnieuw, sprakeloos, als verwilderd, 't meisje aan.
"Joa w' bezinne, merci bezinne," dankten zij. En in een druk, dicht donker troepje liepen zij haastig en verheugd weer naar het hek. "Bezinne," dacht Rozeke glimlachend; "'t es woar, 'k ben nou bezinne." Zij staarde even naar het wit, besneeuwde hof met de zwarte boom-geraamten en naar de hooge maan met de dikke, grauwe wolken erom, boven 't dak der schuur.
Moar 't 'n es anders nie of om mee ou te keunen treiwen!" Rozeke bedwong met moeite een kreet van walg en opstand: "Mee mij! Wie zegt datte? Wie durft da zeggen?" "Iederien, bezinne, iederien." "Hij euk?" "'K 'n weet 't nie, bezinne, moar iederien in 't dorp zegt het; en Vaprijsken zegt het euk, iederen zondag, in d' hirbirgen, aan al die 't heuren wilt!"
Zij zag de vele, nieuwsgierig-reikhalzende hoofden met de open monden en de groote, donkere, gretig-kijkende oogen. "Woar moet hij zijn, bezinne?" vroeg fluisterend een der dragers. "Doar, op de voute," antwoordde zij dof. De menigte werd plotseling uit elkaar gedrongen en een heer schreed ruw en haastig, met ernstig gefronste wenkbrauwen naar binnen.
Het Geluw Meuleken kwam met ernstige oogen op den drempel van het achterhuis staan, zwijgend-vragend of zij Rozeke met iets kon helpen. "Goa gij op 't hof, ik zal hier blijven," zei Rozeke. "Moakt dat er niemand in huis 'n kan, en da ge Fons of Vaprijsken moest zien komen, ziet da ge 't mij op tijd komt zeggen!" "Ge meug gerust zijn, bezinne" antwoordde't Geluw Meuleken.
Het dienstmeisje kwam weer in huis: "Hij es bezig in de peirstal, bezinne en hij zegt dat hij gienen tijd 'n hèt om te komen eten. Hij vroagt of 'k hem doar 'n stik breud en 'n glas bier wille brijngen." "Brijng het hem," zei Rozeke. "'n Stik roggen-breud mee 'n schel heufvlakke, bezinne?" "Joa, 't es goed."
Ik 'n hè natuurlijk gien verstand van boeren, en 'k hè road en hulpe neudig. 'K hope da ge zilt willen doen lijk of 't veur ulder eigen woare." Vaprijsken kreeg een traantje van ontroering in zijn oog. "Ge meug gerust zijn, bezinne; over mij 'n zilt-e niet te kloagen hèn," zei hij met een stem die trilde. Smul, het hoofd somber gebogen, knikte zonder iets te zeggen.
Volgens Alfons en Vaprijsken was het al lang uitgemaakt dat Smul gelijk had en er geen sprake was van veulen; en nu kwamen ze zeker met elkaar de zaak beslechten. Maar dat het juist nu moest gebeuren!... "Ha 'k da nou toch vijf menuten ier geweten, hij kon tenminste wig zijn! Woarom 'n zij-je mij dat toch nie bij tijds kome zeggen?" klaagde Rozeke. "Moar 'k 'n hè z' ik nie zien komen, bezinne!
Woord Van De Dag