United States or Ethiopia ? Vote for the TOP Country of the Week !
«Talusin mo irog» ang turing n~g ama, «sa panukala ko, kung hindi nayag ka, disin hanggang n~gayo'y lumalagok ka pa n~g luha n~g dusa at di lumalasap n~g m~ga ginhawa. ¿At di mo ba tantong sa buhay na ito: salapi, salapi, ang Diyos n~g tao? ¿Bakit ka iibig sa han~gal na Osong na dukhang totoó gayong may mayamang iirog sa iyó?»
Tugon n~g pulubi'y «Inyo pong kilanlin at ito ay isang kamaganak mo rin ...» yaong bagong kasal, di na nakabata't inagaw nang tambing; «¡Ito ang anak ko, at tunay na supling!...» Tuloy hinimatay; luhang mapapait ang sa kanyang pisn~gi, pagdaka'y dumilig; lahat ay nagulo't nang mahimasmasan, mata'y itinirik: «¡Patawad Osong ko, sa nagawang lihis!...
N~guni't ¡anong saklap sa puso ko't buhay ang kataasan mo kung iyaagapay sa piling ni Osong! ¡masarap pang ako ay magpatiwakal! ¡oh, Tuning! ¡oh, Tuning!» at siya'y papanaw. Pinigil n~g bunso: «Amang pinopoon, ako'y kaayon mo sa dakilang layon, at isinusumpang lilimutin ko na ang han~gal na Osong at ako'y dalaga na naman sa n~gayon ...»
At ang kasuklám-suklám na nagíng bun~ga n~g kasabikáng itó sa pilak ay ang pagkatapon n~g anák ni Osong, ang binatang unang inibig ni Tuníng, pinaglagakan n~g boo niyáng pagkábabai at hanggáng sa nagbun~ga pa n~ga.
¿Hindi bagá Osong?» «Tapát ang turing mo, at ang pagkakasál ay pakitang tao; subali't ang halík, saksíng akin ikáw, at akó ay iyó, kaya itulot na; halina irog ko ...» Iláng pang «¡Ayaw ko!» at iláng «¡Halina!» bago pinagusap ang labing dalawá; tumunóg ang halík; nilimot na yatang silá'y may hinin~gá na dapat malagót sa daratning dusa.
Subali't sa isáng maralitang dampa sa bayang Malabóng saksí n~g pagtula: nagáalimpuyó, ang lugód, ang sayá, ang galák, ang tuwa sa piling n~ga noóng dalawáng nunumpa. Itó ay si Tuníng na piling alindóg kapiling n~g kanyáng tan~gíng iníirog, pan~gala'y si Osong na lipi n~g dukha't di lahing matayog at binatang Udyóng na ulilang lubós.
Si Osong na parang sinasakal n~g m~ga daliring bakal ay hindi nakatiis at nang araw n~g pagkakasál ay nagdamít-pulubing naparoón sa bahay n~g kasayahan nilá Tuníng at ni Ruperto na dalá ang larawan n~g kanyáng bunsóng na sagíp sá ilog, at nang makita ni Tuníng na yaón ang kanyáng anák ay hinimatáy na bigla, bago humingí n~g tawad kay Osong at hanggáng sa nalagót ang hinin~gá.
Datapwa't kay Tuníng, ay nagíng bula ang salitang puri at katapatan sa haráp n~g yaman ni Ruperto, kayá't dito siyá napakasál sa wakás, gayóng si Osong ay di namán tumatanggi sa pagtupád n~g kanyáng tapát na pan~gakó at wagás ná pagibig.
¿At bakit nan~gahas dito sa libin~gan? ¿bakit huhukayin ang sinta n~g buhay? ¡pusong walang bait! kahi't anong sama, n~g taong sino man kapagka namatay, dapat mong igalang..» «¡Tuning ko! ¡Tuning ko!» ang nagiging tugon «¡oh, anong lupit mo, kay lakas mo n~gayon!.» tinablan n~g sindak, ang ating binatang may n~gitn~git na Osong, at ang yapus niya'y ¡tunay palang ulol!
Ito'y si Ruperto na tukod n~g yaman kung kaya nasilaw si Tuning na hirang; kanyang kinalakal pagibig at buhay; puri at katawan na sampu n~g ama'y nakiayon naman. Wala n~ga sa isip n~g sandaling yaon ang pinan~gakuang binatang si Osong at kahi't bahagya wala sa gunita ang nasawing sanggol na tunay mang anak ay ipinatapon.