United States or North Macedonia ? Vote for the TOP Country of the Week !
¡Pakinggán mo! ang ipinagpatuloy na ang tinig ay lalong mahina; marahil ay patáy na rin acó bago sumicat ang araw ... Sa may m~ga dalawampóng hacbáng buhat dito, sa cabiláng ibayo n~g batis na itó, may nacatimbóng maraming cahoy na panggatong; dalhín mo rito, pagpatungpatun~gin mo, ilagáy mo sa ibabaw ang aming m~ga bangcáy, tacpán mo n~g cahoy rin at sacâ mo susuhan n~g apóy, n~g maraming apóy, hanggáng sa cami'y maguing abó....
Aling Puring: Noong isang linggo pong ako'y dalawin ng maingat kong manggagamot, ay tatlong mahalagang bagay ang ipinagbilin sa akin: "Huwag kang magbabasa ang wika huwag kang magiisip, huwag kang magsusulat". Sa mga tagubilin niyang ito ay sandali akong natigilan, bago marahang nakasagot ng "opo". Mangyari'y kasalukuyang binabasa ko pa naman noon ang inyong mahalagang aklat kaya't sa isipan kong hapo'y buhay na buhay pang gumagalaw ang mga larawan nina Edeng at Manuel, at waring sa aking pangdinig ay humahayuhay ang kanilang matatamis na bigkas, mga bigkas musmos na naghihiwatig ng dalawang pusong nasasaputan pa ng kawalang malay, ng kulay na puti ng mga kaluluwang di pa napupukaw ng mapangligalig na araw ng buhay.
Wala pang ika apat n~g magmamadaling araw. Sa bahay ni tininting Moneng ay malakí ang kaguluhan; ang m~ga bataan ay hindi halos magkamayaw sa pagmamadalian, sa pagaayos, dahil sa n~g araw na iyón ikakasal ang anák na dalaga n~g mayamang matanda at ang magiging asawa kahit kasingulang n~g amá ay siya namáng pinakapan~gulo sa yaman sa bayang iyón. ¿Papanong hindi malakí ang handa at marami ang magsisidaló?
At sa loob n~g apat ó limáng araw, pagcâ may damít ca nang bágo'y paparoon tayo sa Malabón.... Walâ na sa San Diego ang iyóng ináama; ang curang nakita mo rito cagabí, iyóng paring bát
N~g araw ding iyón, ica 26 n~g Diciembre n~g 1896 ay inilagd
Ako'y mamatay, n~gayong namamalas na sa silan~ganan ay namamanaag yaong maligayang araw na sisikat sa likod n~g luksang nagtabing na ulap. Ang kulay na pula kung kinakailan~gan na maitim sa iyong liway-way, dugo ko'y isabog at siyang ikinang n~g kislap n~g iyong maningning na ilaw.
Kaya; kung minamainam mo ito guiliw kong kababayan, ay pakitandaan ang m~ga nangyari; pulutin at itanim ang m~ga binhi n~g katwiran upang sa araw na kailan~gan natin ay salo salo tayong magani n~g masarap na bun~ga n~g kaguinhawahang inilaan sa atin n~g sa atin ay Kumapal.
"Gumawa n~g sariling bayan n~g sariling bayan cahi't gaano man ang maguing cahalagahan ang siyang lalong masilacbóng nais ni Rizal, n~gunit carapatdapat na sariling bayan...." At siyang catotohanan ayon sa canyang, m~ga guinawâ. Hindî nag tagal si "Rizal" sa Barcelona. Sumasa Madrid na siya n~g unang araw n~g Octubre n~g sinabi n~g taóng 1882.
Caya Emperador huag pong hindi ca sa lacad na ito'y mangyaring sumama, sumunod sa utos nang Dios na isa't magpasalamat sa iyong caloloua. Sa pagca-justicia'y n~g huag masinsay gaya nang balitang man~ga cabutihan, na guinagaua mong malaon nang araw sa man~ga sacop mo't maguing pa hindi man.
¿Gaya kayâ n~g pagmamahál ko sa iyó? Higít pa; makálilibo pang mahigít. Iníibig kitá paris n~g pag-ibig n~g bulág sa araw, iníibig kitá paris n~g pag-ibig n~g isdâ sa tubig, iníibig kitá paris n~g pag-ibig n~g banál sa Dios. ¿Nasísiyahán ka ná? Pati, Pati ko. ¿tunay ang iyóng sinabi?