Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 november 2025
Soms hield dan ook de modderregen op, de "Loudon" was dan geheel in rust. Maar deze kalmte was nog onrustbarender dan de orkaan. Men hoorde dan aanhoudend het hulpgeschrei van de kettingjongens en koelies in het voorschip. Zij toch waren zonder bedekking blootgesteld aan weer en wind.
Hadden wij er niet bij Southampton een proeve van gezien in de helft van een groote stoomboot, die haar voorschip had verloren en met groote moeite van deze geduchte "Naalden" was afgebracht? Bij de Needles is de loods van boord gegaan. 't Verzegelde is ontzegeld en de vrije beschikking over tabak en sigaren weer verkregen. Engeland vreest ons niet meer.
"Hebben wij het recht zoo over zijn leven te beschikken?" "Wij offeren het onze wel op!" Het is zeer te betwijfelen, of Frycollin die reden voldoende zoude gevonden hebben. Uncle Prudent zette zich onmiddellijk aan het werk, terwijl Phil Evans in de nabijheid van de roef de wacht hield. De bemanning was steeds volijverig op het voorschip bezig.
En zoo duidelijk is de scheiding, dat men op een gegeven moment met het voorschip in zoet, met het achterschip in zout water is en de scherpe scheidingslijn tusschen blauw en bruin ter weerszijden ver kan volgen. Op het lood werd de vaargeul gezocht over de baar of modderbank, die ook hier, zooals voor elke Indische rivier, niet ontbreekt. De minste diepte was 4 vadem.
Daar bevond hij zich onder de gunstigste omstandigheden, om ten minste de schroef van het voorschip te herstellen. Hij duchtte dan niet meer, wanneer eene tegenbries mocht aanwakkeren, naar het zuiden medegevoerd te worden, wanneer hij noordwaarts wilde stevenen. Als de nacht zoude invallen, zou hij met zijne herstellingen gereed zijn. Hij zou dan manoeuvreeren om zijn anker te bevrijden.
Kleine prauwtjes en tambangangs schieten als vliegende visschen op uit de schaduwen der bergen, door de verlichte watervlakken heen, scherp belicht nu en dan, maar eensklaps weer verdwijnend, als duiken ze onder, en even plotseling op nieuw te voorschijn komend. De roeiers schreeuwen in onverstaanbare taal de matrozen toe, die, van 't voorschip af, hen in 't oog houden.
Op 't voorschip is 't plechtig stil, de soldaten zitten in afwachting, hier en daar op den bak of tegen de verschansing. De Javanen, die op het schip in dienst zijn, naderen in hun witte baadjes met den hoofddoek om, de Mandoer gaat voorop. Midden op 't schip ligt het lijk van Sariman op de plank, overdekt met een vlag; de kommandant staat aan stuurboord bij de verschansing en wenkt.
Hoewel de snelheid van het luchtschip zeer matig was, zou het toch bij zonsopgang het eiland Chatham uit het gezicht verloren hebben. Om tegen den wind in derwaarts terug te stevenen, was het een vereischte, dat de voortstuwers, althans die van het voorschip, in staat waren te werken. "Tom!" riep de ingenieur. "Master Robur?" antwoordde de eerste officier.
"Daar in het noorden... daar... nu ziet gij het duidelijk... Dat kan toch geen rots zijn?" "Neen, Tom, aan dien kant is geen wal of geen ondiepte." "Dan moet het een schip, of minstens eene sloep zijn." "Wij zullen zien." Uncle Prudent en Phil Evans waren ook naar het voorschip gekomen en keken opmerkzaam naar het door Tom Turner aangeduide punt.
De eerste officier in groot tenue, met witte handschoenen aan, geeft een teeken en de Javanen vatten de plank aan de touwen hengels op. Zij dragen hun gestorven makker langzaam het voorschip rond. Voorop gaat de eerste officier met den dokter, dan volgen twee matrozen in 't wit, hun zondagspak, en daarna komt het lijk, twee matrozen sluiten den kleinen stoet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek