Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Toen voelde ze zich wee worden van uitputting. Ze moest stilstaan, en de ellende van haar kinderjaren, de teleurstelling harer eerste liefde, het heengaan van haar neefje, Virginie's dood, het kwam alles tegelijk weer op in haar hart, zooals bij vloed de golven opkomen, het steeg haar naar de keel en verstikte haar den adem.
Doch driemaal per week kreeg ze een brief, de andere dagen schreef zij zelf; ze wandelde in den tuin, las wat, en vulde zoo de leege uren. Iederen morgen ging Félicité oudergewoonte Virginie's kamer binnen, en staarde er naar de muren.
In weerwil van de Duitsche proclamaties tegen 't verzet der Fransche burgers, en 't geen nog daarenboven in dien geest door den "flauwhartigen" dorpsmaire was aangeplakt, waren hij Gaspard en Antoine, Virginie's aanstaande, met nog twee vrienden, benevens een schaapherder en nog drie jonge boeren, allen met buksen gewapend, naar den Steenenburg gegaan om van daar schier aan alle kanten gedekt en met het steil uitgehouwen rotspad in den rug naar de zij der chaussée te kunnen vuren, indien de vijand het dorp durfde naderen.
Klokslag vier schoof ze langs de huizen, klom de helling op, opende het hek en ging tot bij Virginie's grafteeken. Het was een zuiltje van rose marmer, rustend op een platten steen, en omgeven door kettingen die een tuintje insloten. De randen waren vol bloemen. Ze begoot de bladeren, ververschte het zand en ging op de knieën zitten om den grond beter te kunnen bewerken.
De zon scheen over die arme dingen, deed de vlekken in 't oog vallen, en de kreuken die Virginie's bewegingen erin gelaten hadden. De lucht was blauw en warm, een merel kweelde, 't scheen alles te leven in een innige vreedzaamheid. Ze vonden een hoedje van langharig pluche terug, kastanjekleurig; maar 't was heelemaal door de mot opgegeten. Félicité vroeg of zij 't hebben mocht.
Toen het Virginie's beurt was, boog Félicité zich voorover om haar te kunnen zien; en door de verbeeldingskracht die echte liefde ons geeft, waande ze zelf dat kind te zijn, het gelaat van het kind werd het hare, dat communiekleedje droeg zij, het hart van het kind klopte haar in den boezem, en toen het kind den mond moest openen, look zij de oogen en was een bezwijming nabij.
Is het dan noodig dat men ook die vrouw....? Maar hoor: "O, wij zijn al vriendinnen, niewaar lieve zuster!" roept Jacoba; en inwendig bevend slaat ze den arm om Virginie's hals, en geeft haar voor 't oog van den vader, een teederen zoen. En de oude generaal?
Ze hadden de twee ledikantjes meegenomen, ook de matrassen, en in de muurkast was niets meer te vinden van Virginie's kleinooden! Félicité klom van de eene verdieping naar de andere, buiten zich zelve van verdriet. Den volgenden dag zat er een plakkaat op de deur; de apotheker schreeuwde haar in 't oor, dat het huis te koop stond. Ze wankelde en moest gaan zitten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek