Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Ketenen en boeien, welke vroegere gevangenen gedragen hadden, wier pogingen tot ontvluchten men gevreesd had, hingen verroest aan de muren der gevangenis; en in de ringen van één er van zag men twee vermolmde beenderen, welke voorheen naar het scheen aan een mensch behoord hadden, dien men niet alleen daar als gevangene had laten omkomen, maar ook tot een geraamte laten vergaan.
Het groene mos groeit op de grauwe strooien daken, geen borstel verf heeft ooit de gore muren of vermolmde deuren opgefleurd, en 't puinig kerktorentje rijst er als een supreeme desolatie midden tusschen op, iets om te huilen van verlatenheid en opgefolterd wee. Bij beken, bij watervallen stroomt de regen neer.
Het gebouw, dat eens de broeikas was geweest, had geene ramen meer, en op de vermolmde planken stonden eenige verdroogde bloempotten, met stokjes er in, waarvan de dorre bladeren toonden dat zij eens planten geweest waren.
"UEd. heeft zijn naam goed onthouden," zeide Pulver, wiens vermoedens weder bovenkwamen en versterkt werden door de zeemansuitdrukking, welke Van Lintz gebezigd had: "en ik wil mijn leven op een vermolmde ra doorbrengen, zoo het heden de eerste reis is, dat UEd. dien heeft hooren noemen.
Ik ging dus op een bemosten boomtronk zitten om eens te kijken wie er mijn buren wel zouden zijn, en wat voor pootjes er zoo al langs 's Heeren wegen wandelden. Hier naast mij staan indrukken van klauwen in de vermolmde schors. Zoo'n diepe, forsche prent kan slechts van een beer zijn en kijk maar! daar heeft het mos ook al losgelaten, is het afgebrokkeld onder zijn gewicht.
Nagels en spijkers houden niet meer in 't vermolmde hout, de verf valt er af in groote stukken, en door de motgaten komt het opvulsel van kussens en dekken naar buiten. "Laat ons rusten, laat ons vervallen," zeggen de oude voertuigen. "Wij hebben lang genoeg langs de wegen geschommeld, wij hebben vocht genoeg opgezogen in de regenbuien. Laat ons rusten!
Het vurig gestoei bij 't raam werd door 'n schaduw onderschept. Een hand betastte de klink, 'n doffe smak kreunde. Bedwelmd door den rook moest-ie gevallen zijn. Krankzinnig, niet wetend wat-ie deed, gejaagd als 'n dier, sloeg Eleazar de ruitjes en de vermolmde raamlatjes stuk.
Op een dag kwam ik er weer, en boog haastig den ouden boschweg in, die bij elke wending en rots en vermolmde boomstomp een gelukkige herinnering voor me had. Hier was het dat de patrijs gewoonlijk trommelde; en daar, aan het eind van den boomstam, waren teekenen, die me zeiden dat hij er nog wel eens het gedempte roffelen van de vleugels liet wegrollen.
De put is omgeven door onkruid, waarin het onderste der muren verdwijnt. Voor dezen put ligt niet de blauwe hardsteen, tot drempel dienende, dien men gewoonlijk bij alle putten in België vindt. In plaats ervan is er een balk, waaraan vijf of zes knoestige, vermolmde stukken hout, die groote beenderen gelijken.
Het was eene schoone ruïne, verborgen in 't weelderig groen, vroeger 'n roofburcht geweest of 'n klooster. Er achter was 't kerkhof van 't dorp. Nooit kwam iemand op 't plateau van den toren. Eénmaal in 't jaar, op koninginne-verjaardag, klom 'n doodgraver langs de vermolmde trappen en plantte de vlag. Benee, achter de zware deuren, werd 't gereedschap van 't kerkhof bewaard.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek