United States or United States Virgin Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bij het hooren van die tijding, maakte hij zich vreeselijk . Mijn neef heeft een karakter: bij de minste oorzaak stuift hij geweldig op. Ik ga niet graag met zulk een mensch om. Hoewel hij kalm van aard is, wordt hij toch ook wel eens . Een onderwijzer, die van natuur is, is weinig geschikt voor zijn betrekking. Bedroefd droevig treurig bedrukt. Het tegengestelde van blijde, opgewekt.
Eenige cowboys, die mij behulpzaam zijn bij het zadelen van mijn paard, wenschen mij gezondheid en vooral ook goed drinkwater op mijn tocht. Wij laten de steile en hooge Vermilion-Cliffs achter ons en bevinden ons weldra midden in de kale doodsche woestijn. Niet dan met moeite kunnen de paarden voortgaan door dit weeke, fijne zand, dat bij ieder zuchtje in wolken omhoog stuift.
Hij stuift, verschrikt door 't onbeweeglijk-lezend figuurtje, blaffend op zij, besnuffelt Käthe, laat zich, gerustgesteld, door haar streelen en holt dan verder, op 't huis toe; de ooren flappend aan den kop. Midden in zijn vaart staat hij stil voor z'n drinkbak bij de regenton en slurpt het water met gulzige slokken.
Op den achtergrond van de bergspleet schitteren boven zwarte bosschen de lichtende toppen met de eeuwige sneeuw. Hun stuift de trein te gemoet, nu eens wandelt hij door een vlak dal, dan weer klautert hij op tegen een bergdrempel; altijd blijft hij de trouwe buurman van de in stroomversnellingen donderende en bruisende Visp.
En als de wind stuift hij vooruit, recht naar de open zee, En naast hem, op zijn edel ros, draaft Spanje's ridder mee. Colado schittert in zijn hand, hij grijpt den Koning aan: »Kies!« wilt gij sterven door het zwaard, of in de golven gaan?« Het scherpe zwaard doorklieft den Moor, in stroomen vloeit zijn bloed. Moog' zóó verdwijnen van de aard' het gansche Moorsch gebroed!
Het rijs, in bergen aangebracht, Bevloert welras de diepe gracht, En stijgt er tot den boord. De ladders worden saamgetast, En hechten aan den muur zich vast; De strijders dringen voort, En klautren op, met sterke hand, En klemmen zich met knie en tand Aan stijl en sporten vast. En stuift een dichte pijlenregen Uit schietgat en kanteel hun tegen Het aantal groeit en wast.
"En dat hebben zij durven doen!" stuift onze held op, die nu deze aanminnige brunette, met de zielvolle, goddelijk schoone oogen, de wangen, waarop rozen en leliën bloeien, den blanken hals en de verrukkelijke vormen, half meisje, half vrouw, kortom, Hermoine de Alva, als zijn eigendom beschouwt. "Durven doen?" pruilt de jonge dame. Dan zegt zij lachend: "Waarom niet? Ben ik dan zoo leelijk?"
En het zou ook niet kunnen, indien het paard, dat zonder den ruiter aan zijn lot is overgelaten, voor eigen veiligheid niet spoedig leerde den lazo strak te houden; zoodat, als de koe of os naar voren stuift, het paard zich even schielijk voortbeweegt; anders staat het onbeweeglijk naar één kant geleund.
Twee, drie of meer rammelaars komen bijeen, rennen op elkander af, loopen terug, richten neergehurkt het lichaam omhoog en verheffen zich op de achterpooten, vliegen elkander opnieuw aan en deelen oorvijgen uit, zoodat de wol in 't rond stuift, totdat eindelijk de sterkste zijne tegenstanders het veld doet ruimen.
"Hier nêf, drink is; 't is wie.... wijn van 't joar 48, 't beste wa'k in huus heb." Mijnheer en mevrouw werden rood van 't eten! In 't einde, daar gaat de deur open, en, mét de deerne van den rooden halsdoek, die weder een grooten bak met riestenbrij in de handen draagt, stuift ook een zestal kinderen de kamer in. Daar had je 't leven! Dag voader, dag moeder!" "Wie zin dat?"
Woord Van De Dag