Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
Het vuur verspreidde zich snel door het kasteel, toen Ulrica, die het ontstoken had, op een torentje verscheen, volkomen gelijk aan eene furie der ouden, en een krijgszang aanhief, zooals eertijds de Skalden bij de nog heidensche Saksers op het slagveld gewoon waren te zingen.
Evenals de verzen van de IJslandse Skalden zijn die van Wolfram vol van de meest capricieuse onvoldragen en geheel en al mankgaande beelden die een merkwaardige neiging vertonen om in onverteerbare klompen samen te groeien of zich in onontwasbare knopen door elkaar te slingeren.
Ongedeerd en gelukkig als de horen klonk, en zonder elkander wrok toe te dragen om de harde stooten die men had gegeven of ontvangen, reden de Einheriar opgewekt naar Valhalla terug om in Odins lieflijk bijzijn hun feesten weer te beginnen, terwijl de Valkyren met hare witte armen en wuivend haar bevallig rondzweefden en telkens weer haar horens of haar geliefkoosde drinkschalen, de schedels harer vijanden, vulden, terwijl de skalden zongen van oorlog en van ontroerende Vikingtochten.
Men zie hierover Ferne's Blazon of the Gentry, Ed. 1586, p. 238, en Nisbets Heraldry 2e Ed. dl. 1 p. 113. Noot H., Bladz. 330: Over Ulrica's lied. De oudheidkundige zal duidelijk begrijpen, dat deze verzen navolging zijn van de oude poëzie der Skalden, de zangers der Scandinaviërs.
In tegenstelling dus met de traditionele en de volkspoëzie, stelt de troubadourskunst evenals de hofpoëzie der skalden in het Scandinaviese Noorden het aristokratiese en individuele op de voorgrond, dwingt de kunst in conventionele, kunstige vormen, maar spoort binnen die perken de enkelingen toch aan, hun eigenaardigheden niet te verbergen en te trachten elkaar te overtreffen.
Daar menschen en goden het onwaardeerbare geschenk aan Odin te danken hadden, waren zij steeds bereid hem hun erkentelijkheid uit te drukken, en zij noemden het niet alleen naar zijn naam, maar zij vereerden hem als patroon van welsprekendheid, poëzie en zang en van alle skalden. De god der muziek. Ofschoon Odin dus de gave der poëzie bemachtigd had, maakte hij zelden daarvan gebruik.
Het was echter te laat, beiden waren in eere gebonden, hij aan Goedroen en zij aan Gunnar, die zij lijdelijk volgde naar den hoogen zetel om naast hem te zitten, terwijl de skalden het koninklijk paar onderhielden met de melodieën van hun land.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek