Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
Zoo'n scheepsdek is wel wat hard om er zoo maar op neer geploft te worden, vind-je niet?" Wij keken achter ons en zagen een zwaar gebouwd jonkman achter ons staan. Hij scheen wel stuurman of zoo iets te zijn. Heel vriendelijk zag hij er niet uit. Hij had donker zwarte oogen en hij scheen de gewoonte te hebben het rechter steeds half gesloten te houden.
Zijne ouders besloten toen hem zijn zin te geven en hem naar zee te zenden. Hij vond het heerlijk, en hunkerde naar het oogenblik, dat hij het scheepsdek zou betreden. Hij was elf jaar oud, toen hij als bootsmansjongen zijne eerste zeereis maakte. Aan boord was nog een jongen van zijn leeftijd, een negertje, dat in Vlissingen gedoopt was en bij die gelegenheid den naam Jan Kompanie ontvangen had.
Recht in de rij staan zij, met zware stampers, het uitgegoten cement vast te stampen, onder toezicht van den mandoer, een grooten, pikzwarten neger, in hemelsblauwen broek en wit hemd, die als een zeeman op het schommelende scheepsdek, wijdbeens staat, en zijn orders geeft op een bootmansfluitje. De cementen vloer wordt de bedding van het water dat naar den uitwoelbak stroomt.
Hoewel wij hem later, in 1622, in dienst van Prins Maurits aantreffen als busschieter, waaruit blijkt dat de vijftienjarige Michiel reeds de diensten van een volwassen man moest verrichten, bleef toch zijn hart hem naar de zee trekken. Nog in hetzelfde jaar keerde hij naar het scheepsdek terug als hoog-bootsmansmaat, en maakte vervolgens als zoodanig verscheidene tochten.
Den derden Augustus 1492 voeren de »Santa-Maria«, de »Pinta« en de »Nina« de haven van Palos uit. Ze droegen den morgen van een' nieuwen dag, den dageraad van de eeuwen der Nieuwe Geschiedenis op het broze scheepsdek, den Atlantischen Oceaan in. Ze voeren den avond tegemoet, en zouden den morgen brengen.
Ze hadden wel andere ontberingen beleefd! Had niet die arme vrouw maanden doorgebracht aan-boord van een Arabisch vaartuig, zonder andere legerstede dan 't scheepsdek zonder andere beschutting tegen zonnehitte en westmoessonsbuien, dan een tafeltje tusschen welks pooten ze zich moest vastklemmen? Had ze niet op dat schip zich moeten vergenoegen met een klein rantsoen droge ryst en vuil water?
De zandlooper wijst aan, dat het vier uren in den morgen is. Het volk van de »hondenwacht« vindt er geen behagen in om op te blijven. Zij wekken de mannen van de »dagwacht«, die op hunne beurt ongaarne de kooi verlaten en op het scheepsdek komen. Columbus waakt. Geen slaap is op hem neergedaald. Dat hamerende hart vol onrust belette hem in te sluimeren. Geen wonder!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek