Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Het roode beest stond, in de zon, met den kop te beuken naar de witte borst van een mager picadorenpaard, onder den forschen weêrstand van een picador, die hem de lans in de nek had geplant; met al de kracht van zijn stevig gebogen arm, met het volle gewicht van zijn lichaam duwde hij den stier af, uit de zijde van zijn angstig bewegende merrie; maar trappelende wendde het paard zich om onder den dwang van zijn ruiter, en de eene hoorn gleed als een naald in zijn witte borst, en men zag het den kop met den rooden blinddoek erbarmelijk opsteken in de lucht.
Pas op, zeide zij, als men mij verbiedt iets te doen, is het ras geschied! Gelukkig vertrok de picador naar Malaga, en ik maakte mij op om de katoentjes van den jood binnen te smokkelen. Die tocht gaf mij veel werk, aan Carmen ook en ik vergat Lucas; misschien vergat zij hem ook, ten minste voor het oogenblik.
Schuins beneden, bijna onder de oogen van den boer, dwong een andere picador zijn paard naar den aanstormenden stier. Met een plof kwamen zij tegen elkaâr aan, en uit de hoogte klonk onwillekeurig en wreed, het «hè" uit de borst der ademlooze menschen.
Eenige dagen daarna zeide mij Juanito, de kameraad die nog bij mij was gebleven, dat hij Carmen met Lucas had gezien bij een koopman van den Zacatin. Dat begon mij te verontrusten. Ik vroeg Carmen hoe en waarom zij met den picador kennis had gemaakt. Het is een kerel, zeide zij mij, met wie wat te beginnen valt.
«Al caballo! toro, al caballo!" . Naar het paard toe, stier. Een parelgrijze banderillero holde met de saâmgenomen capa in de hand voorbij den stier, uit wiens mondhoeken een vlok wit schuim dringen kwam. De doek sloeg het beest in de oogen, de man holde voort met de wapperende capa achter zich aan, langs het witte paard van een met gevelden lans wachtenden picador.
«'t Zijn er zes, Caballero!" riep zijn buurman die weder een aanteekening maakte. Te... tè schetterde het signaal; men zag twee paarden bebloed en ontredderd voortslaan door de schutting en den bezwijmden picador wegdragen, hangend tusschen de armen van twee mannen. «Die gaat naar de infirmerie, non es verdad, padre?" vroeg de kleine jongen naast den langen man met het trompetje.
Een kronkelende stroom van bleekroode ingewanden viel in eens onder uit het dier; een levende, vochtig lauwe zak, vol teêre, geheimzinnige, voor het donker bestemde kleuren, schommelde rond tusschen zijn pooten; de stier stampte door, priemstootend in het achterdeel van het witte ros, het schokkend zoo op zijn hoornen, dat de picador, met afgekeerd gelaat, zat op te springen in den zadel.
Ik liet mij meesleepen en hervatte mijn leelijk bedrijf. Terwijl ik mij te Grenada schuil hield, waren er stierengevechten en Carmen ging er heen. Toen ze terug kwam had zij het druk over een zeer handig picador, Lucas genaamd. Zij wist hoe zijn paard heette en hoeveel zijn geborduurd buis hem kostte. Ik sloeg daar geen acht op.
Is een meester, is een groot meester. Het paard lag te trappen in het zand; men zag den picador ophelpen door zijn knecht, onder den arm genomen, hem met gestrekte beenen overeind zetten als een ledepop.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek