Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Twee zware vierkante torens, in oud-gothischen stijl, omlijstten aan de westzijde het oude koor, de aan de heiligen Cosmas en Damianus gewijde kapel. Het nieuwe koor, aan de tegenovergestelde zijde, zag op de Markt uit; tusschen die beiden lag de hoofdbeuk, uitmuntende door haar hoogte.
Het kwam hem voor, dat ze niet gezond kon zijn, en misschien, naar den geest vroeg rijp, spoedig van den levensboom zou afvallen. Haar lokken, lichtblond, en krullende even over haar schouders heen, omlijstten het doorschijnend, roze-bleeke gezichtje, met den roerenden oogen-ernst een geheel vormende, dat wonderlijk afstak bij het kinderlijke van haar manieren.
Twee zware vierkante torens, in oud-gothischen stijl, omlijstten aan de westzijde het oude koor, de aan de heiligen Cosmas en Damianus gewijde kapel. Het nieuwe koor, aan de tegenovergestelde zijde, zag op de Markt uit; tusschen die beiden lag de hoofdbeuk, uitmuntende door haar hoogte.
Al een heele poos had hij daar gelegen, gelokt door 't vredige geruisch van 't molenrad, eerst niets hoorende dan dat. Toen, als iets wonderlijks, het stemmetje, vol gevoel, vertellende. Hij had niet durven kijken, niet precies kunnen nagaan, waar het stemmetje vandaan kwam, tot opeens de rozenstruiken opzij bogen, en het blonde meisje omlijstten, dat hem nog altijd aanzag.
Het geheele reuzenvoorwerp rustte, als een ei in een dop, in een bloemdrager van palmwaaiers, die het met bevallige golvingen als het ware omlijstten. Meer dan duizend bloemen waren in dezen weergaloozen ruiker bijeen, en dit zeldzame reuzengeschenk was geheel in overeenstemming met den gever.
Het was alles zoo rijk en zoo heerlijk; de verre boomen die den horizon omlijstten stonden daar zoo kalm en zoo sterk en zoo prachtig; de hemel was zoo blauw, de zomervogels zongen zoo verrukkelijk, zoo zeker van hun veiligheid in 't milde van de lange schoone dagen; en zij genoot van alles met een zachten wellust, vaag-bedwelmd door de aromas die alom uit de eerste, teere avondnevelen opstegen, en met een zweem van dankbare wroeging dacht ze hoe ze toch al die weelde aan hem die nu vertrekken ging te danken had.
Vest van den een was opengesprongen op zwelling van buik. Niet éen bewoog. 't Papier had de aandacht. Gordijn half-neer, posten van raam en vensterbank, omlijstten in 't zwart van de zaal de jodenkoppen, bleek in den schijn van het zonlooze licht. Zij spraken niet, gebaarden niet, waren in starre aanschouwing achter de ruiten zacht-glimmend.
De rotsen omlijstten het gansche woelige tooneel, nu eens terugwijkende, dan tot de rivier naderende, en door allerlei grillige, teekenachtige gestalten en vormen het oog verrassend, vermoeid van het staren op den baaiert der industrie.
De rotsen omlijstten het gansche woelige tooneel, nu eens terugwijkende, dan tot de rivier naderende, en door allerlei grillige, teekenachtige gestalten en vormen het oog verrassend, vermoeid van het staren op den baaiert der industrie.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek