Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
Het vlechtwerk kwam in beweging. "Wat doe je?" vroeg Mapoehi streng. "Ik kom binnen", zei de stem van Naoeri. Eén hoek van de mat werd opgelicht. Tefara trachte onder de dekens te duiken, maar Mapoehi hield zich aan haar vast. Hij moest zich ergens aan vasthouden. Samen, vechtend met elkaar, met bevende lichamen en klapperende tanden, staarden zij met uitpuilende oogen naar de mat die omhoog ging.
Mapoehi blikte vrees en verwijten naar zijn vrouw. Haar stem had hen verraden. "En sinds wanneer heeft Mapoehi, mijn zoon, zijn moeder verloochend?" ging de stem door. "Neen, neen, dat heb ik niet gedaan Mapoehi heeft je niet verloochend," riep hij. "Ik ben Mapoehi niet. Hij is aan den oostkant van de lagune, zeg ik je toch!" Ngakoera ging rechtop in haar bed zitten en begon te huilen.
Toen kwam de regen aanzetten uit de verte, naderend met het geluid van een stormwind, en met zulk een geweld sloeg hij neer in de lagune, dat het stuifwater ronddreef als rook. Men hoorde het scherpe kletteren van de eerste droppels op de bladeren, toen Raoul overeind sprong. "Duizend dollar Chili, contant betaald, Mapoehi," riep hij. "En tweehonderd Chili crediet."
Ik ben de parel kwijt, en ik heb er niets voor in de plaats gekregen. Laten we nu gaan slapen." Hij stak plotseling zijn hand omhoog, en luisterde. Van buiten kwam een geluid als van iemand die zwaar en pijnlijk ademhaalde. Een hand zocht tastend langs de mat die dienst deed als deur. "Wie is daar?" riep Mapoehi. "Naoeri," kwam het antwoord. "Kun je me niet zeggen waar mijn zoon Mapoehi is?"
Dan zakte hij weer weg in een nieuwe verdooving. Het hoogtepunt van den wervelstorm duurde van elf uur 's avonds tot drie uur in den morgen, en het was om elf uur dat de boom waarin Mapoehi en zijn familie zich vastklemden, afknapte. Mapoehi kwam aan de oppervlakte van de lagune, met zijn dochter Ngakoera nog steeds in zijn armen.
Maar Mapoehi schudde zijn hoofd, en de drie hoofden achter hem schudden mee. "Ik wil het huis hebben", zei hij. "Het moet zes vadem lang zijn met een galerij er rondom heen ." "Ja, ja," onderbrak Raoul. "ik weet alles van je huis, maar dat gaat niet door, hoor. Ik zal je duizend Chileensche dollars geven." De vier hoofden schudden in zwijgend afwijzen. "En honderd dollars Chili crediet."
"Nu, wat moet je er voor hebben?" vroeg hij, en de achteloosheid van zijn houding was buitengewoon goed. "Ik wil " begon Mapoehi, en achter hem, als een lijst om zijn eigen donker gezicht, knikten de donkere gezichten van twee vrouwen en een meisje instemming met wat hij wilde. Hun hoofden staken naar voren, er leefde een onderdrukte begeerte in, hun oogen schitterden hebzuchtig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek