Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
Liesje had haar gevraagd te komen; zij moest toch ten minste de lichten op den boom zien branden; maar neen, waartoe zou dat dienen? Wat ging haar des molenaars Kerstboom aan? Het was de hare toch niet, en waarom zou zij Liesjes gelukkig gelaat aanschouwen? Hare sombere, stille woning zou baar daarna nog eens zoo treurig hebben toegeschenen.
"Uw vader bezit dus eene papierfabriek? Maar hout ik meende dat het beste papier uitsluitend van lompen vervaardigd werd?" Om Liesjes mond speelde een schalksche glimlach. "Zeker, overste. Daarom heet onze fabriek in den ganschen omtrek de lompenmolen, mijn vader de lompenmolenaar en ik lompemolenaars Liesje." "Lompemolenaars Liesje?" herhaalde de overste lachende, en zag haar vroolijk aan.
Neen, zij moest eerst naar haar toe, en zij moest het haar zeggen, wie haar beleedigd had. Het was reeds geheel donker, toen Nelly eenige uren later Liesjes kamer verliet, waar zij in de schemering met hare vriendin had zitten praten.
"Toen ik afscheid nam, Toen ik afscheid nam, Lachte mij het leven toe; Toen ik weder kwam, Toen ik weder kwam, Was mij alles droef te moê " Liesjes stem klonk diep weemoedig. "Nu het laatste vers," verzocht Nelly; "mama hoort het zoo graag." "Ik kan niet meer," antwoordde zij zacht en verwijderde zich van de piano. "Och, dat spijt mij, Liesje," sprak Nelly's moeder nu, "ook geen Kerstlied?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek