Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 oktober 2025
Verbeeld u de verwondering van dezen vorst, toen hij er een man aantrof en een degen zich tegenover den zijne stelde. Het scheelde weinig, of hij had zich vergeten en op de plaats den vermetele gestraft, die zijn hand had durven op te heffen tegen zijn eigen koning, maar de gedachte, dat hij de dochter van Leontio voor alle gepraat moest bewaren, kalmeerde zijn toorn.
Deze bemerkte nu eerst wat tot dusver zijn aandacht was ontsnapt. Hij wachtte zich echter wel op de zaak in te gaan en zei: "Uwe majesteit zal mij niets te verwijten hebben. Ik zal er geen misbruik van maken." "Waarde Leontio, welk gebruik gij er ook van zoudt willen maken, ik zal mijne belofte nakomen.
Tot mijn huwelijk met Constance werd tevergeefs besloten...." "Hoe Seigneur," riep Leontio ontroerd uit, "gij zoudt de prinses niet huwen na haar voor de oogen van uw volk met deze hoop te hebben gevleid?" "Indien ik hunne verwachting teleurstel," antwoordde de koning, "is dit slechts aan u zelf te wijten. Waarom hebt gij mij genoodzaakt haar iets te beloven, dat ik niet kan nakomen?
Hij liet haar zelfs niet den schralen troost in het geheim haar ongeluk te kunnen beweenen. Toen de nacht aanbrak, voelde de dochter van Leontio haar smart verdubbelen. Maar wat moest zij doen, toen hare vrouwen, na haar ontkleed te hebben, haar alleen lieten met den connetable? Hij vroeg eerbiedig naar de oorzaak van de bedruktheid, waarin zij scheen te verkeeren.
De plechtigheid begon en Leontio als grootkanselier en bewaarder van het testament las dit luide voor.
Enrique wilde den kanselier in de rede vallen: "Leontio," zei hij, "denk aan het papier van Blanche...." Maar Siffredi liet den vorst geen tijd eene verklaring te geven: "Seigneur", zei hij, "zoo is het.
Zijn woede maakte hem blind, hij berekende zoo slecht zijn uitvallen, dat hij zich zelf in den degen van zijn vijand wierp; deze ging hem in het lichaam tot aan het gevest en de koning hield op. De dochter van Leontio, getroffen door den toestand waarin zij haar echtgenoot zag en den natuurlijken afkeer overwinnend dien zij voor hem koesterde, knielde en wilde hem helpen.
En daar Leontio bij haar geen twijfel wilde laten omtrent haar ongeluk, stelde hij haar aan Constance voor met de woorden: "Mijne dochter, betuig uwe koningin uwe hulde: wensch haar eene bloeiende regeering en een gelukkig huwelijk." Deze verschrikkelijke slag deed de ongelukkige Blanche bijna hare bezinning verliezen.
De vorst, voorbereid op dezen stap van den minister, en die zich minstens een ongestoord onderhoud met Blanche wilde verzekeren, alvorens den connetabel los te laten, had uitdrukkelijk bevolen, dat hij door niemand vóór den volgenden morgen wilde worden lastig gevallen. Maar Leontio stoorde zich niet aan dit bevel en trad het vertrek des konings binnen.
Toevallig moest Leontio een reis ondernemen naar een der meest verwijderde provincies van het koninkrijk en tijdens zijne afwezigheid liet Enrique een gat maken in den muur van zijn vertrek, dat grensde aan de kamer van Blanche. Deze opening werd met een houten deur gesloten en deze was zoo kunstig gemaakt in de lambriseering, dat het niet te zien was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek