Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Hoe sterk kwam dat altijd uit, als de kalender 3 October aangaf en Rudolph den kansel beklom om zijn hoorders te doen inleven in die wel oude, maar nooit verouderde geschiedenis van de belegering en het ontzet van Leiden, wat ieder geboren Leidenaar telken jare opnieuw met versche belangstelling aanhoort.
"Waar gaan we nou naar toe," vroeg de Hagenaar, opgewonden. "Ik ga naar huis 'k ga naar bed," zei Bernard, stroef. "Jasses!" riep André, "wordt jij weer vervelend?" Maar Bernard gaf 'm geen antwoord. "Ga je mee," vroeg hij aan zijn Leidschen vrind, "of willen we nog ergens anders gaan zitten?" De Leidenaar keek een beetje verlegen voor zich en antwoordde niet dadelijk.
Terwijl zaten Bernard en zijn oude vriend, zich terugdenkend in hun samen-zijn op het gymnasium, herinneringen op te halen aan leeraars, die geen orde konden houden of gekke gewoonten hadden, en aan hun klasgenooten en waar die nu allemaal gebleven zouden zijn. Bernard kende er nog maar een paar, de Leidenaar verscheiden, maar sommigen waren mislukt.... of weg.... of dood....
"Nou, hoepelen jelie dan maar gauw op," zei de schilder met een vloek en lachend liepen de anderen door, de Damstraat in, terwijl Bernard en zijn vrind den kant van 't Rokin opgingen. Zwijgend liepen ze 'n poosje naast elkaar. Toen begon de Leidenaar met een stem en een glimlach waarin teleurstelling en een minachtend wantrouwen: "Doe jij er niet 'an?"
Wel wendde nu en dan een kloeke landbewoner, die op zijn vluggen draver, met ledige manden beladen, van de stad keerde, waar hij vruchten was gaan verkoopen, een rijke Leidenaar, wiens stevige merrie een deel snuisterijen droeg, te Haarlem gekocht en tot geschenken voor zijn huisgezin bestemd, of zelfs een jonge Edelman, die zijn trotschen klepper liet op en neder huppelen, in 't voorbijgaan een oog naar de bevallige rijdster; maar geen van allen giste, dat het fijne neusje, 't welk alleen uit den dicht over de oogen getrokken kaper te voorschijn kwam, aan de Roos van Dekama behoorde; en het strak en ontzag inboezemend gelaat van haar metgezel was wel geschikt om een ieder af te schrikken, die zijn nieuwsgierigheid verder had willen uitstrekken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek