Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
Toen zij het bekeek bij den gloed van de toortsen, zag zij, naar de Brabantsche wijs, diepe ruitjes in de ijzeren platen, maar daarenboven was het bezet met lange en scherpe tanden, als een ijzeren muil. En als zij het toedeed, was het als de muil van een wolfshond. Tonia hield toen het wafelijzer vast, opende het en sloot het beurtelings, en deed daarbij het ijzerwerk knarsen.
Wij werden op elkander geworpen, en ik weet niet hoe dit wel zou geëindigd zijn als de Amerikaan, die altijd nog woedend op het beest was, het eindelijk niet in het hart had getroffen. Ik hoorde de tanden langs de ijzeren platen der sloep knarsen, en de dugong verdween met den harpoen in het lichaam.
Alleen het knarsen van hun stooten op het grint verstoort de stilte. Hier en daar knarst de boot zelf over den rivierbodem, om plotseling weer meegesleurd te worden door een versnelling op een plaats, waar rotsblokken het water den doorgang belemmeren. Nooit komen wij daar doorheen, meenen we.
"Is hij een samenzweerder? Is hij koningsgezind? Niet? Welnu, vrijgesproken! Vive la nation!" Een volgende naam wordt gehoord. Grendels knarsen, de deur wordt geopend, de gevangene verschijnt. "Een samenzweerder?" "Ja!" roept iemand. "Ja? Welnu, breng den gevangene naar La Force over!" De ongelukkige wordt naar de hoofdpoort geleid en naar buiten geduwd. Maar, o God, daar staan de beulen!
Er zijn lanen in dit bosch gemaakt, waar het gefluit van den door de buizen jagenden stoom doorheen gaat. Wolken zwarte rook worden met kracht uitgeworpen uit de schoorsteenen, en er hangt steeds boven Bibi-Ebat een dichte damp. Men hoort aanhoudend het knarsen der katrollen, waar de boren aan bevestigd zijn.
Terwijl hij deze woorden sprak, had hij den moestuin verlaten en naderde nu het achterdeel van het kasteel. Hij opende de deur zeer langzaam, opdat ze, draaiende, niet op hare hengsels zou knarsen, en stapte met looze treden in den gang.
Stoombooten lossen hun lading, kranen knarsen klagend over de noodzakelijkheid van zulk vroeg werk, en mannen met lederen kussentjes op het hoofd, waardoor dat een zeer bruikbare platheid erlangt, loopen met kratten bananen langs een loopplank, om in pakhuizen te verdwijnen.
"Nee; waarom zouën we?" maar ze gingen toch; ze hoorde de sleutels van de kasten knarsen, en Beerenstijn's stem, die zei: "'t Is dwaasheid, hij zal zich hier waarachtig niet verstoppen;... maar och, 't kan toch nooit kwaad, en we weten niets anders meer." "Was hij nog bij iemand geweest?" "Het laatste bij Frieda, geloof ik. Dat is 'n week geleden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek