Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
Omtrent den middag bereikten de kinderen een breed water, dat niet diep was, want de reizigers doorwaadden het zonder moeite. Nu stapten zij verder over heiden en dwars door wouden en bereikten omstreeks den avond, de ouderlijke hut. Hoe gelukkig waren de ouders van Juna en Atto, toen zij hunne kinderen wederzagen!
Atto echter waakte, hij hoorde het gehuil der wolven, en andere wilde dieren, dat akelig door het woud weerklonk.... 's Anderendaags, vroeg in den morgen, ontwaaktte Juna. Atto nam haar bij de hand en beide kinderen hervatten hun gevaarvollen tocht.
Op het land, en vooral in de Ardennen, waar steden en dorpen ver van elkander liggen, gebeurt het niet zelden, dat reizigers, in eenzaam staande hoeven, voor den nacht worden opgenomen. Bewoonden Gangusso, Atto en Juna misschien het Zuid-Oostelijk deel van ons land? Dat deden zij ... maar, nu mijn verhaal ten einde loopt, wil ik u vertellen van de oude bewoners van Laag-België.
Broer en zuster klappertandden van angst en koude, maar zij gingen verder, altijd verder. Eindelijk bereikten zij eene grot, waar zij zich vermoeid in nederzetten. En thans vernamen de arme kinderen een vervaarlijk gehuil.... «De wolven! de wolven!» kreet Juna en sloot zich heel dicht bij haren broeder aan.
Hoe hartelijk schonken zij hun vergiffenis en hoe vurig dankten zij hunnen vriend, den braven, dienstvaardigen Gangusso. Oud België. Welke eigenaardige hut bewoonden Atto en Juna! 'k Wed, dat men, in onze dagen, in geen enkel land der wereld, eene dergelijke meer zou aantreffen!
«Willen wij hem opzoeken?» sprak de knaap tot zijn zusje. «Ik durf niet, Atto, moeder zegt gedurig, dat wij ons van hier niet mogen verwijderen.» «Zij zal het niet weten» lachtte Atto, «zij is vader tegemoet, die heden van de jacht terugkomt.» En Juna liet zich overreden.
De bloote voetjes der kleine Juna waren vurig rood en Atto had zich, vlak onder de knie aan een scherpen doorn bezeerd, doch om zijn zusje niet bang te maken, beet hij zich op de lippen en beweerde geen pijn te gevoelen. Maar, waar toch was het smalle pad, waarlangs zij gekomen waren? Atto zocht het vruchteloos onder de varens en Juna vreesde, dat zij verdwaald vaaren.
«Daar komt een man,» kreet eensklaps Juna met blijde verrassing. «Gangusso! vaders vriend! dezelfde, die verleden jaar onze berenhuid kocht!» lachte Atto en de man, van zijnen kant, scheen de kinderen te herkennen, want hij liet een rooden doek boven zijn hoofd zwaaien en spoedde zich naar de kleinen. Gangusso was een man van groote gestalte, met blauwe oogen en lange, blonde haarvlechten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek